Tribune 3/2010 :: Emile Roemer - Agnes

Tribune, maart 2010

Emile Roemer

Agnes

Verbijstering, woede en verdriet wisselden elkaar in hoog tempo af nadat Agnes de fractie had laten weten dat ze ermee ging stoppen. Het negatieve beeld dat over haar ontstaan was, kreeg steeds meer de overhand. Alle inspanningen ten spijt, je zag Agnes ongelukkiger worden. Het negatieve beeld zou de komende weken de campagne blijven overheersen. Agnes koos voor het partijbelang en besloot te stoppen als fractievoorzitter en zich ook niet meer kandidaat te stellen als lijsttrekker bij de komende Tweede Kamerverkiezing. Twintig jaar niet aflatende inzet voor de SP werd abrupt beëindigd. De hele fractie zat er verslagen bij. “Dit verdient Agnes niet.”

En dit verdiende Agnes zeker niet. Heel verzorgend en verplegend Nederland droeg haar op handen. Als fractievoorzitter kwamen daar politieagenten, buurtbewoners en buschauffeurs bij. Maar ook in de fractie werd ze op handen gedragen en heeft ze op geweldige wijze de fractie geleid. De nieuwe Kamerleden werden begeleid en zichtbaar beter. Er kwamen grootschalige onderzoeken onder politieagenten, binnenschippers, leraren, huisartsen en ga zo maar door. Dat leverde, behalve inzicht in hoe het zit, volop munitie om in ieder debat te kunnen overtuigen. Tijdens het laatste congres bleek dat ook de leden vol enthousiasme achter haar stonden. Een terechte staande ovatie was haar deel nadat ze in haar toespraak de toestand in Nederland beschreef, en de ideeën van de SP voor een beter Nederland.

En toch ontstond er een beeld van een fractievoorzitter die soms te fel was en te boos keek. Dat beeld kreeg ten onrechte alle aandacht – ten koste van Agnes’ sociale hart, ten koste van haar enorme kennis van zaken, ten koste van haar eindeloze inzet. Agnes worstelde, maar kwam helaas niet boven. Een moedig besluit tot gevolg. Nederland in het algemeen en de SP in het bijzonder is Agnes onvoorstelbaar veel dank verschuldigd.

Emile Roemer

Lees online