Spanning april 2010 :: Trots zijn op onze solidariteit

Opinie

door Emile Roemer, SP-fractievoorzitter

Soms staat de wereld aardig op z’n kop. De SP wordt door sommige linkse politici ‘conservatief’ genoemd, omdat we sociale voorzieningen in stand willen houden. En linkse politici die willen bezuinigen op sociale zekerheid noemen zichzelf ‘progressief’. Maar waarom zijn die voorzieningen er ooit gekomen? Kijk eens naar de negentiende eeuw. Gewone mensen leefden toen in armoede. Als de kostwinner ziek werd, leed het gezin honger. Als mensen ontslagen werden, hadden ze niets. Als je het geluk had om oud te worden, bleef je na een leven hard werken met lege handen achter.

In de twintigste eeuw hebben onze voorouders een langdurige en harde strijd geleverd om het leven voor zichzelf en hun omgeving te verbeteren. In vakverenigingen legden arbeiders een centje opzij, zodat zieke collega’s naar de dokter konden. In vakbonden streden mensen voor betere arbeidsomstandigheden en een fatsoenlijk loon. Socialistische partijen pleitten in het parlement voor sociale wetten, zodat ouderdom niet meer synoniem hoefde te zijn aan armoede. Het ziekenfonds, de CAO’s, de AOW, het zijn allemaal pijlers van een beschaafde samenleving.

Daarom doet het me pijn als ik linkse politici deze sociale verworvenheden zie afdoen als overbodige luxe, die we in tijden van crisis maar moeten wegdoen. In andere delen van de wereld kijken ze met jaloezie naar onze verzorgingsstaat. En willen ze ons goede voorbeeld graag volgen. President Obama heeft onlangs met succes een collectieve ziektekostenverzekering ingevoerd voor honderden miljoenen onverzekerde Amerikanen. In Nederland kiezen politici juist voor Amerikaanse toestanden, door nog meer marktwerking in te voeren in de zorg en mensen uit te sluiten van een fatsoenlijke zorgverzekering.

We moeten trots zijn op onze sociale zekerheid. Er is geen enkele reden om de ontslagbescherming te verminderen, er worden juist veel te veel mensen ontslagen. Er is ook geen enkele reden om de pensioenleeftijd te verhogen, laten we eerst mensen tot 65 jaar aan het werk helpen. In tijden van crisis moeten we mensen juist meer zekerheid bieden. Juist nu moeten we het sociale minimum verhogen en mensen met een tijdelijk contract en zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) beter beschermen. Juist nu zoveel mensen in de problemen raken, moeten we solidair zijn met elkaar.

We staan voor een historische keuze. Wat voor samenleving willen we in de eenentwintigste eeuw? Laten we afbreken wat we de afgelopen eeuw hebben opgebouwd? Gaan we terug naar de armoede en ellende van vroeger? Of bouwen we voort op wat we van onze voorouders hebben geërfd? Laten we iedereen maar zijn eigen boontjes doppen, of gaan we de lasten eerlijk dragen en de rijkdom eerlijk verdelen? Laten we de solidariteit tussen mensen afbreken, of gaan we voort met de strijd die zoveel mensen voor ons hebben gestreden?

De SP staat voor de mooie taak om mensen uit te leggen dat zij op 9 juni echt wat te kiezen hebben. Ik ben er klaar voor. Jullie toch ook?

Lees online