Tribune 07/2006 :: Jong in de SP

Tribune, juli 2006

Onder het motto ‘Jong in de SP’ zal de Tribune regelmatig aandacht besteden aan jong, actief talent in de partij.

Robert de Klerk

Tekst: Rob Janssen Foto: Paul Peters

Hij heet Robert de Klerk, hij woont in Rotterdam en hij is de nieuwe vormgever bij de Tribune. Samen met Gonnie en Ashraff zorgt hij ervoor, dat het blad eruitziet zoals het nu voor u ligt. In deze laatste aflevering van ‘Jong in de SP’ staat de jongste van het Tribune-team zelf in de spotlights. ‘Ik hou wel van grafische experimenten.’

‘Op het gebied van vormgeving en design is Nederland zeer vooruitstrevend. Dat zie je aan van alles. In Rotterdam bijvoorbeeld staan qua architectuur heel bijzonderegebouwen. Goed, je kunt ze mooi vinden of niet, maar bijzonder zijn ze zeker. Ook tijdschriften als Quote of Esquire zijn qua vormgeving zeer hoogstaand. Ik weet dat het buitenland de Nederlandse ontwikkelingen op de voet volgt. Het heeft er mee te maken dat veel Nederlandse ontwerpers en vormgevers lef hebben om nieuwe dingen te doen. Zelf probeer ik ook op die lijn te gaan zitten.’

Een kleine twee maanden zit Robert de Klerk (25) nu bij de vormgevers van de SP. De Tribune vormt naast SP-folders, kranten en flyers een belangrijk onderdeel van zijn takenpakket. Hoe wil hij in het blad zijn ‘vooruitstrevende lijn’ in de praktijk gaan brengen? ‘Voor alle duidelijkheid: het is zeker niet zo dat ik vind dat radicaal het roer om moet. De Tribune heeft een vrij strak stramien en we hebben natuurlijk onze vaste huisstijl. Maar hier en daar denk ik dat de opmaak wel wat speelser kan. Wat luchtiger. Dat hangt natuurlijk af van het onderwerp van de artikelen. Maar vorige maand hadden we bijvoorbeeld de WK-poule van Jan, waarin de Kamerleden over voetbal aan het woord kwamen. Bij zo’n item zou je eens kunnen denken aan een ander lettertype of zo. Wat we ook gedaan hebben. Ik hou wel van zulke grafische experimenten.

Zo bijzonder is dat trouwens niet: een blad als Nieuwe Revu doet het ook. In ons vorige nummer stond ook een reportage over de Rotterdamse wijk Crooswijk. Dat was qua vormgeving en fotokeuze ook goed gelukt, vond ik. We openden met allemaal portretjes van bewoners van die wijk. Niet gestileerd, of zo. Nee, gewoon laten zien wie die mensen zijn en hoe ze eruit zien zonder er een oordeel over te vellen. Dat paste ook erg goed bij de tekst van dat arti‑kel. Een prima werkwijze vind ik dat: geen hapklare brokken aanleveren, maar de lezer tot nadenken stemmen. Zo van:dit zijn de feiten, oordeelt u zelf. En in de Tribune-brievenrubriek merk je vervolgens steeds beter wat de lezers ervan vinden.’

Robert is al zeven jaar samen met zijn vriendin Tingue en volgde een opleiding aan het Grafisch Lyceum Rotterdam. In zijn vorige baan maakte Robert pizza- en shoarma­folders op. ‘In het begin vond ik dat wel leuk, maar na een tijdje begon zich toch een beetje te wreken, dat ik inhoudelijk weinig met pizza’s heb.’ Hij lacht. ‘Nee serieus: als je geen persoonlijke binding hebt met waar je mee bezig bent, vervliegt je enthousiasme na een tijdje. Vandaar dat ik wel oren had naar een baan bij de SP. Ik bedoel: ik kom uit een rood nest en mijn moeder is al jaren lid van de partij. Ikzelf ook, ja.’ En hoe bevalt het tot nu toe? ‘Oh, heel goed. Samen werken aan de Tribune vind ik prachtig. Het is een heel intensief proces. Je hebt steeds direct contact met de schrijvers en met de fotografen. Samen met de redacteuren bedenk je tussenkoppen,fotobijschriften, etc. Dus moet je de teksten ook goed lezen, waardoor je erg betrokken bent bij het eindresultaat. Soms vallen er harde woorden, ja. Maar twee minuten later liggen we met z’n allen weer helemaal in een deuk. Wat er dan te lachen valt? Eh…nou, ja…hou het er maar op dat het Tribune-team uit heel verschillende mensen bestaat. Op de redactieruimte vind je cd’s van Dream Theater en Urbanus, souvenirs uit Afrika, posters van Pamela Anderson en plastic Bush-poppetjes. Om je een idee te geven. En tegelijkertijd heb ik gemerkt dat mijn nieuwe collega’s bereid zijn om heel diep te gaan voor het blad.’