publicatie

Onze loonstrijd

‘Iets bevalt me niet. De middenklasse, mensen met een normaal salaris, staat steeds meer onder druk, hun buffers raken op. We hebben de lasten verlaagd. Maar stijgingen in de cao blijven uit.’

‘Mijn beeld is niet: als de winsten van bedrijven maar hoog zijn, komt het vanzelf goed. Voor zover dat ooit echt werkte, is dat nu een stuk minder. Ik vind dus dat je daarin moet ingrijpen.’

‘We heffen dus al weinig vermogensbelasting, maar waar we haar heffen, is het vooral bij gewone mensen. De miljardairs, de grote ondernemers, de rijkere zelfstandige beroepen zoals advocaten, notarissen, accountants, dat alles (..) wordt relatief licht belast.’

Socialisten roepen dit soort dingen al langer. En tot voor kort stonden we daarin alleen. Gelukkig zijn de tijden veranderd. Deze drie citaten komen van drie VVD’ers: Mark Rutte, Klaas Dijkhoff en Robin Fransman. Ook de vakbond krijgt weer meer zelfvertrouwen en roept op tot een minimumloon van 14 euro per uur.

Het is vooruitgang. Wij krijgen onze doelen sneller voor elkaar wanneer onze politieke tegenpolen ons gelijk geven. Maar we moeten niet naïef zijn. Drie liberale prominenten die SP-taal in de mond nemen is natuurlijk mooi, maar zegt nog niets. Zonder een sterke sociale beweging zijn de krachten van het grote geld niet te keren. Daar moeten we dus aan blijven bouwen.

De komende tijd gaat de SP campagne voeren om de lonen omhoog te krijgen en de winst eerlijk te verdelen. In deze Spanning analyseren we hoe het inkomen omhoog kan door medewerkers meer invloed te geven.

Terwijl de aandeelhoudersuitkeringen verveertienvoudigd zijn sinds 1980, is het besteedbaar inkomen maar 1,4 keer toegenomen.

Aan deze publicatie is gewerkt door