publicatie

Spanning februari 2012 ::Als de SP regeert in Nederland

Spanning, februari 2012

Als de SP regeert in Nederland

Partijen die het goed doen in de peilingen, krijgen vaak extra aandacht. Meestal is dat fijn, maar hoge bomen vangen ook meer wind. Zo gaat het ook met de SP. Juist omdat de kans dat de SP de komende jaren deel gaat uitmaken van de regering stijgt, melden ook de critici zich graag bij de media of in publieke debatten. We zetten een drietal van hun beweringen op een rijtje, met een korte reactie.

Tekst: Arjan Vliegenthart Foto: : flickr.com / The Commons

Als de SP regeert gaat Nederland failliet. De overheidsuitgaven zullen zo stijgen dat Nederland binnen een paar jaar het nieuwe Griekenland van Europa zal zijn.

Net als elke andere partij laat de SP haar verkiezingsprogramma doorrekenen door het Centraal Planbureau (CPB). Dit bureau berekent de financiële gevolgen van de verschillende partijen door. Bij de laatste verkiezingen stelde het CPB dat de SP wel degelijk bezuinigt. Niet zoveel als het bezuinigingspakket van de regering van 18 miljard, maar wel 12 miljard. De keuze om minder hard te bezuinigen vindt overigens brede weerklank onder economen in binnen- en buitenland. Juist in tijden van economische crisis kunnen al te strenge bezuinigingen ertoe leiden dat de crisis dieper wordt.

Het is niet zo dat de SP niet zou willen bezuinigen. Het is wel zo dat de SP de bezuinigingen op andere plekken zoekt dan de regering. Als het aan de SP ligt, worden er bijvoorbeeld geen JSF-vliegtuigen aangeschaft. Dat scheelt miljarden. Maar de SP pleit er ook voor iets te doen aan de villasubsidie. Door de hypotheekrenteaftrek aan het maximum van 350 duizend euro te binden, worden gewone mensen ontzien en worden de ongewenste effecten van het systeem aangepakt. En door banken en bedrijven een redelijke belasting te laten betalen over hun winsten, leveren ook zij een eerlijke bijdrage aan gezonde overheidsfinanciën.

De plannen van de SP zijn onhaalbaar. Op papier klinkt het allemaal mooi, maar in de praktijk zijn ze niet uitvoerbaar.

Het sterke aan de plannen van de SP is dat zij heel vaak worden ontwikkeld samen met mensen uit de praktijk. Plannen voor een beter onderwijs maken wij samen met onderwijzers, terwijl gevangenispersoneel ons vertelt hoe we de gevangenissen kunnen verbeteren. Professionals uit het veld weten heel goed wat er wel of niet haalbaar is en daar doet de SP haar voordeel mee.

Daarnaast blijkt de afgelopen tijd ook steeds vaker dat de SP op heel veel terreinen haar tijd vooruit is. Zo waarschuwt de SP al meer dan twintig jaar voor de financiële risico’s en maatschappelijk ongewenste effecten van het neoliberalisme, de kritiek op een doorgeslagen denken dat groter altijd beter is: het zijn thema’s die steeds breder in de samenleving aanslaan.

Als de SP aan het roer staat, trekt Nederland zich terug achter de dijken. Het is nationalisme troef en dat is bijzonder schadelijk voor de Nederlandse economie.

Socialisten zijn per definitie internationalisten. De kernwaarden van de SP, menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit houden niet op bij Poppel of Lobith. Door de jaren heen heeft de SP zich ingezet om solidariteit met mensen in andere landen te organiseren en te uiten. Van de strijd tegen het apartheidsregime tot het verzet van de Koerden tegen hun onderdrukkers, van kritiek op de Wereldhandelsorganisatie WTO tot protest tegen de oorlogen in Irak en Afghanistan: de SP heeft ook internationaal altijd actief bijgedragen aan de strijd voor een betere wereld.

Maar internationalisten moeten ook realisten zijn. En daarom kunnen we niet anders dan kritisch zijn over de Europese Unie en instellingen als het IMF. Zij dragen bij aan een ongelijke verdeling van de rijkdom in de wereld. De eurocrisis is daar het meest prangende voorbeeld van. In plaats van de Grieken daadwerkelijk te helpen om uit de crisis te komen, maken Europese regeringsleiders zich vooral druk om de Duitse en Franse banken. Internationale solidariteit kan in zulke gevallen niet anders tot uiting komen dan met een duidelijk ‘nee’ tegen de bestaande verhoudingen. Pas als die hervormd worden, ligt de weg naar een eerlijker Europa open.