SP Tribune 08/2005 :: Jong in de SP - Marco ter Brake

Marco ter Brake:

‘Op de Westbank gebéuren de dingen gewoon ’

De Palestina-reis van ROOD veranderde hem. De constante angst, het geweld, maar ook de hoop onder de Palestijnen lieten een diepe indruk bij hem achter. Toch zou Marco ter Brake (23) zo weer terug willen. ‘De positieve houding van de mensen daar vind ik bewonderenswaardig.’

‘Ik ben nu net terug uit Palestina, maar ik merk nu al dat de drieënhalve week dat ik daar was mij een beetje hebben veranderd. Ik ga wat sneller relativeren. Voorbeeld. Vanmorgen stond ik op het perron en toen werd er omgeroepen, dat mijn trein vijf minuten vertraging had. Vroeger zou ik misschien gevloekt hebben. Maar nu dacht ik: Goed, ik wéét tenminste dat ik vijf minuten moet wachten. De mensen in Palestina worden soms uren bij een checkpoint vastgehouden zónder dat ze verteld wordt hoe lang het nog gaat duren. Het is gek, maar zo ga je dingen blijkbaar vergelijken. Zo heb ik ook veel met Palestijnse jongeren gepraat. Als je hoort wat hún problemen zijn en hoe zij in voortdurende angst moeten leven, terwijl wij ons over onze studiefinanciering lopen druk te maken, tja… dan ga je nadenken.’

Marco ter Brake reisde deze zomer samen met Ria Rademaker, Esther Limpens en Manja Smits van ROOD naar Palestina. De reis vloeide voort uit de contacten die ontstonden, toen studenten van de Palestijnse An-Najah Universiteit in Nablus dit voorjaar door Nederland toerden met de tentoonstelling ‘Het Palestijnse Leven’. Marco: ‘Ze vroegen toen of wij wilden meedoen aan het internationale zomerkamp in Nablus. Ik heb toen meteen ja gezegd.’

Marco is eerstejaars politicologie aan de universiteit van Nijmegen, maar tot voor kort woonde hij in Almelo. Hij deed achtereenvolgens de MAVO, MBO Technische Informatica, HBO Hogere Informatica en Bestuurskunde. De politiek ziet hij als hobby. In zijn vrije tijd is hij actief in ROOD en hij is tevens webmaster van de ROOD-website. Ook de vaste ROOD-pagina in de Tribune verzorgt hij maandelijks. Naar Palestina zou hij zo weer terug willen. ‘Ik heb er veel vrienden nu. En de mensen zijn zo vriendelijk; ze geven je het echt gevoel dat je welkom bent. Bovendien is het een heel mooi land met een prachtige cultuur.’

Terwijl de wereld vorige maand op tv de ontruiming van de Gaza-strook volgde, sprak Marco met Palestijnse jongeren over het leven op de Westbank. ‘Daarover zie je niks op tv. Onbegrijpelijk. Iemand vertelde dat zijn vriend was neergeschoten door het Israëlische leger. Maar hem werd verboden om zijn vriend te helpen. Hij stierf. Ook hoorde ik een verhaal over acht mensen die omkwamen, omdat het huis waarin ze zaten ‘gebulldozerd’ werd. En tijdens ons verblijf was een student overleden, omdat hij van het Israëlische leger vijf uur lang in de brandende zon had moeten staan. Waarom? Dat moet je me niet vragen. Het gebeúrt gewoon. Heel veel dingen gebeuren ‘gewoon’ op de Westbank. En toch… ondanks al die angst, ellende en al dat geweld dragen de Palestijnse jongeren een heel positieve houding uit. Dat vind ik bewonderenswaardig.’

Marco bezocht er ook een begrafenis. Vier mensen waren bij een aanslag door een Israëliër omgekomen. De woedende menigte stak een Israëlische vlag in brand en iemand uit Marco’s groep maakte er foto’s van. ‘Toen begonnen verschillende mensen aan de camera te trekken. Ze wilden het rolletje hebben. Want ze waren bang dat de foto’s in verkeerde handen zouden vallen. Er staat namelijk een hoge straf op het verbranden van de Israëlische vlag. Maar tegelijkertijd waren er mensen die riepen, dat het juist goed was dat er foto’s gemaakt werden. Zo kon immers het buitenland kennis nemen van wat er allemaal gebeurt in hun land. En dat is eigenlijk precies wat ik ook wil: de mensen in ons land laten zien wat er daar allemaal écht aan de hand is. Zo kun je tenminste wat doén vanuit Nederland.’

De vier SP'ers hielden een fraai geillustreerd dagboek bij van hun Palestina-reis: www.rood.sp.nl/palestinareis