Spanning, februari 2008 :: De 'Partij'van Wilders
De ‘partij’ van Wilders
Foto: Martijn Beekman/ Hollandse Hoogte
‘De manier waarop dit land de afgelopen decennia is geregeerd, is de belangrijkste oorzaak van onze problemen’, zegt Wilders terecht op pagina 106 van Kies voor Vrijheid. De leider van de PVV heeft geleerd van zijn verleden, toen hij als VVD’er de regeringen van Kok en Balkenende steunde. ‘Ik wil dit land teruggeven aan zijn burgers’, zegt hij nu. Maar dan moet je mensen ook betrekken bij de politiek. Daar voelt Wilders echter niet veel voor.
Tekst: Ronald van Raak
U kunt stemmen op Wilders, u kunt geld geven aan Wilders, u kunt als vrijwilliger werken voor Wilders, maar u kunt geen lid worden van de partij van Wilders. Daardoor kunt u ook niet meepraten en meebeslissen over de standpunten en stellingnamen van de Partij voor de Vrijheid. Wilders heeft zijn partij helemaal op zichzelf toegesneden: het is een organisatie rondom één persoon. De PVV is een partij met negen zetels in de Tweede Kamer, maar deze partij heeft slechts één lid: dat is Geert Wilders zélf. Zijn oud-medewerker Bart-Jan Spruyt geeft in een interview als verklaring: ‘Wilders wil alles zelf in de hand houden.’[1]
Partij zonder leden
Met de PVV trad na de verkiezingen van 22 november 2006 voor het eerst een politieke partij zonder leden aan in de Tweede Kamer. Na zijn breuk met de VVD richtte Wilders in november 2004 de Stichting Groep Wilders op. Deze stichting heeft tot doel ‘het bevorderen van het uitdragen van de politieke en maatschappelijke standpunten, zoals deze door de heer Geert Wilders […] zijn uitgedragen en in de toekomst zullen worden uitgedragen.’[2] Wilders is het enige bestuurslid van deze stichting. Mocht hij ooit aftreden, dan kan alleen hij zélf een opvolger benoemen, die hij ook weer zelf zonder opgave van redenen kan afzetten.
Om mee te kunnen doen aan de verkiezingen richtte Wilders in maart 2005 ook nog de Vereniging Groep Wilders op, opnieuw met zichzelf als enige bestuurslid. Deze vereniging behaalde op 22 november 2006 onder de naam Partij voor de Vrijheid negen zetels in de Tweede Kamer. De partij van Wilders is een louter Haagse partij. De PVV heeft geen leden, maar ook geen vertegenwoordigers in het land. De PVV neemt tot op heden niet deel aan de verkiezingen voor de provincies en de gemeenten.
Doordat de PVV geen leden toelaat, kan de partij geen aanspraak maken op bepaalde politieke subsidies. Wél krijgt de negenkoppige fractie van de PVV in de Tweede Kamer ruime financiële ondersteuning voor haar politieke werk. Kamerleden van de PVV hebben geen afdrachtregeling – zoals de SP – waarbij Kamerleden een deel van hun vergoeding afstaan aan de partij. Of Kamerleden zelfstandig donaties doen in de PVV-kas, is onbekend. Wilders is, zo lijkt het, vooral afhankelijk van sponsoring door ondernemers en bedrijven. Dat is niet verboden in Nederland: CDA, VVD en PvdA laten hun politieke werkzaam-heden ook voor een deel sponsoren.
Spruyt geeft in het eerder genoemde interview een kijkje achter de schermen van het werven van sponsors bij Geert Wilders. Hij spreekt over een lezing die Wilders in 2005 hield voor de Rotterdamse businessclub: ‘De zaal zat vol en Wilders werd toegejuicht. Hij haalde ruim een ton op.’ Wilders maakt niet bekend wie zijn sponsoren zijn. Wel geeft hij toe in aanloop naar de verkiezingen door een aantal mensen te zijn ‘geholpen’: ‘Mensen uit het bedrijfs-leven, iemand die zelf een ondernemer is, iemand die een goede positie heeft bij een bank.’[3]
De fractie Wilders
Fleur Agema (1976) was lid van de LPF en lid van de Provinciale Staten in Noord-Holland.
Martin Bosma (1964) was freelance journalist en oud-directeur van onder meer Colorful Radio.
Hero Brinkman (1964) oud-politieman in Amsterdam. Was ooit lid van de PvdA.
Tony van Dijck (1963) jeugdvriend van Wilders, was headhunter op de Nederlandse Antillen.
Sietse Fritsma (1972) werkte bij de IND, de immigratie- en naturalisatiedienst.
Dion Graus (1967) was presentator bij TV Limburg, maakte het programma ‘Beesten met Dion’.
Barry Madlener (1969) was makelaar, lid van Leefbaar Rotterdam en raadslid in Rotterdam.
Raymond de Roon (1952) was advocaat-generaal bij het gerechtshof in Amsterdam.