Tribune 10/2001 EEN van de 26.377
| EEN | Tribune 19 oktober 2001 | van de 26.377 | 'Ik heb Frits in '72 leren kennen. In '76 werd de diagnose gesteld: MS. Het duurde nog een aantal jaren voordat de ziekte zich echt openbaarde, maar in '80 had Frits een stok nodig, in '85 kwam hij in een rolstoel en inmiddels is hij voor alles van anderen afhankelijk. Als hij jeuk aan neus heeft, moet ik voor hem krabben.' Met keihard werken, drie uur gezinshulp per dag en steun van ouders, schoonouders en vrienden weet Remine de zware verzorgingstaak te klaren. Haar baan als lerares heeft ze met ingang van het huidige schooljaar opgegeven. 'In de situatie waarin ik verkeer – en met mij veel andere mensen – kun je nooit verzaken. Je bent de spil van het geheel, onmisbaar. Dat is typerend voor mantelzorgers, en heel anders dan wanneer je alleen bent. Een ander kenmerk, dat nooit went, is dat er bijna altijd mensen in huis zijn. Je mist je privacy, dat merk je aan allerlei kleine dingetjes en ergernissen.' |
|
|
Remine's kennismaking met de SP dateert van ergens in de tweede helft van de jaren zeventig. 'Ze kwamen met de Tribune langs de deur. Ik ging het blad lezen en voerde hele gesprekken van bovenaan de trap met de verkopers. Dan word je gevraagd om eens mee te helpen. Er waren toen van die folders met een klein pennetje eraan die uitgedeeld moesten worden. Zo is het begonnen. En voor je het weet doe je mee aan acties. Geld inzamelen voor de stakende Engelse mijnwerkers, en voor faxen voor het ANC. En hoewel ik ook wel eens op de rem heb getrapt, rol je er steeds verder in. Je bezoekt vergaderingen, wordt gevraagd voor het afdelingsbestuur en vervolgens ook voor een kandidatenlijst.'
Het resultaat van die ontwikkeling is dat Remine sinds 1998 deel uitmaakt van de Amsterdamse gemeenteraad. 'In het begin was ik huiverig daar mijn mening te geven. Op SP-vergaderingen praat je voor eigen parochie; in de gemeenteraad gaat het er heel anders aan toe. Inmiddels ben ik in mijn rol gegroeid en zie ik ook dat het echt wat uitmaakt, dat de SP in de raad zit. Neem de reisjes van wethouders en raadsleden. Wij hadden steeds kritiek op het uitstapjeskarakter daarvan. Nu zijn ze zo volgegooid met serieuze zaken dat je ook om díe reden niet eens meer mee wilt. Of het telkens eerder informeren van de pers dan de raadsleden. Nadat wij daar een aantal keren schande van gesproken hebben, is ook dat veranderd.'
Met bijzondere voldoening kijkt Remine terug op de discussies die ze in raad voerde over het leerlingenvervoer, de gehandicaptenvoorzieningen en de mantelzorg. 'Een zwartboek van ons opende de ogen over de situatie bij het leerlingenvervoer. Verbetering is beloofd en inmiddels zijn voorstellen daarvoor in de maak. Over mantelzorg was in de gemeenteraad nog nooit gepraat. Nu is het zo, dat ze in de raad meteen naar mij kijken als dat woord valt. En wat belangrijker is: ook buiten de raad weten ze goed wat onze rol op dit terrein is. Als reactie op een initiatiefvoorstel van de SP kwam de gemeente met een onderzoek naar de ondersteuning die mantelzorgers wensen, en wordt nu een gidsje gemaakt met alle mogelijke informatie die van belang is. Ook is toegezegd, dat bij raadsvoorstellen voortaan bekeken gaat worden of er wel voldoende rekening gehouden is met de gevolgen ervan voor mantelzorgers. Dat zal best nog wel eens keer vergeten worden. Maar reken maar dat wij dan meteen stevig gaan schoppen.'
Inhoud
- Nieuws / Agenda / Bulletin Board / De woorden uit de mond
- Nog voordat de bommen vallen, doet schrijver Karel Glastra van Loon uit de doeken waarom hij niets ziet in oorlogsgeweld als antwoord op terrorisme. 'Ja, het kan weer en het mag weer - sterker nog, een groeiend aantal mensen vindt: het moet weer. Protesteren tegen oorlog.'
- 'Het integratiebeleid heeft gefaald. Dat zie je nu in de nasleep van de terreuracties in de VS. Iedereen trekt zich weer terug in zijn eigen groep.' Een boeiend gesprek met Ali Lazrak, de nummer zeven op de kandidatenlijst van de SP.
- 'Ze kwamen met de Tribune langs de deur.' Remine Alberts-Oosterbaan – één van de 26.377 SP-leden – vertelt hoe ze in de jaren ’70 in contact kwam met de SP.
- 'Moeten Nederlanders zich aan de allochtonen aanpassen? Aan welke dan?' Jong en oud komen aan hun trekken. Met moderne en klassieke muziek, lekkere hapjes en eigen kunstzinnige activiteit. In de twee grote theaters en in cultuurcafé Zout, waar de kleinkunst aan bod komt. Festival Tomaat is de eerste aflevering van een culturele happening die moet blijven.
- Brieven / ROOD-pagina / Theo de Buurtconciërge; strip van Wim Stevenhagen.