Zorgen om jeugdzorg
In de geweldige documentaire Goede moeders volgen we verloskundige Sylvia von Kospoth. Zij begeleidt (aanstaande) ouders die hun kinderen vlak na de geboorte alweer moeten afstaan, omdat ze niet in staat zouden zijn om goed voor ze te zorgen. Von Kospoth ziet dat anders. Zij ziet capabele ouders, die altijd moeten vrezen dat hun kinderen bij ze worden weggehaald. Wat zij ook proberen, uiteindelijk leggen ze het af tegen de bureaucratische werkelijkheid waar de staat naar handelt.
Wie Goede moeders ziet, kan zomaar de indruk krijgen dat medewerkers in de jeugdzorg onmenselijk zijn. Dat is onjuist. Medewerkers handelen zo omdat het systeem hen ertoe aanzet. Een systeem dat al heel lang in Nederland bestaat en tot veel misstanden heeft geleid, zoals het grote aantal (onterechte) uithuisplaatsingen van kinderen. Een systeem dat er met het overhevelen van de jeugdzorg naar de gemeenten in 2015 ook niet beter op geworden is. Integendeel zelfs. Door een giftige cocktail van een overhaaste overgang, gebrek aan kennis, vermarkting en bezuinigingen, is het systeem totaal vastgelopen. Het verhaal van Goede moeders is daar slechts het zoveelste pijnlijke voorbeeld van.
In dit nummer van Spanning proberen we te achterhalen waar het mis is gegaan met de jeugdzorg, welke problemen nu spelen en welke oplossingen er zijn. Veel aandacht gaat uit naar het perspectief van de medewerkers, dankzij een uitgebreide enquête die onlangs door de SP is gehouden. Tweede Kamerlid Peter Kwint vertelt daarover. Naast Kwint, geven ook SP-wethouder Peter Verschuren, jeugdhulpverlener Sunita Biharie en hoogleraar Jeugdbeleid René Clarijs ieder hun visie op hoe de jeugdzorg verbeterd kan worden.
