Wat moet er gebeuren?

Onze standpunten

1. Het eigen risico gaat naar nul. Er komt een Nationaal Zorgfonds, waardoor de huidige wildgroei aan zorgpolissen en zorgverzekeraars overbodig wordt. Ook de tandarts, de ggz en de fysiotherapie worden voortaan helemaal vergoed. Het eigen risico moet worden afgeschaft, maar daarvoor hoeft de zorgpremie niet omhoog. We willen geen hogere zorgpremie. De kosten voor mensen moeten juist omlaag. De zorgpremies maken we daarom inkomensafhankelijk, mensen met een lager en middeninkomen profiteren hiervan. Nu betaalt een miljonair net zoveel nominale premie als een gewoon gezin. De zorgtoeslag wordt hiermee overbodig. We stoppen met alle nutteloze bureaucratie en concurrentie.
2. Wij zijn alle zorgverleners dankbaar voor het goede werk dat zij dag in dag uit leveren. We brengen de menselijke maat terug in de zorg en herstellen het vertrouwen in de zorgverleners. Zij verdienen betere arbeidsomstandigheden en meer zeggenschap over hun eigen werk, waarmee wij ook de hoge uitstroom van het personeel willen stoppen. We dringen het aantal zzp’ers terug en stoppen tijdelijke en/of korte arbeidscontracten. De lonen gaan omhoog en zorgverleners krijgen meer invloed om onzinnige regels en bureaucratie te schrappen. Zij stellen vast welke zorg nodig is en niet de verzekeraars.
3. We voorkomen dat de zorg per gemeente verschilt, door invoering van een gemeentelijk basispakket voor o.a. de huishoudelijke hulp, begeleiding, dagbesteding en ondersteuning voor mantelzorg (respijtzorg). Door gemeenten voldoende middelen te geven voor de zorgtaken wordt de eigen bijdrage overbodig.
4. Om de samenwerking in de zorg te verbeteren stapt de SP af van de gedwongen concurrentie die nu aan de zorg is opgelegd. Uitvindingen en slimmere behandelmethodes zijn er om te delen en niet om voor jezelf te houden; we willen immers allemaal profiteren van de vooruitgang die in de zorg wordt geboekt. Zorginstellingen gaan samenwerken om de zorg beter en effectiever te maken en worden gefinancierd op basis van beschikbaarheid van functies en demografische kenmerken. Artsen werken in loondienst en zorginstellingen hebben geen winstuitkering.
5. De zorg is geen markt. Ondernemers die streven naar winst krijgen geen kans meer in de zorg. Voor alle zorg gaat voortaan een verbod gelden op winstuitkeringen en bestuurders mogen niet langer financiële belangen hebben in bedrijven die door de eigen zorginstelling worden ingehuurd. Zo stoppen we het gegraai. Zorgbestuurders mogen voortaan niet méér verdienen dan de minister-president.
6. Ambulancezorg moet een publieke dienst worden, waarin de patiënt centraal kan staan. De introductie van marktwerking en aanbestedingen in de ambulancezorg is uitgesloten en we voorkomen dat er nog meer macht naar zorgverzekeraars gaat. Ambulancemedewerkers moeten meer inzicht in en zeggenschap krijgen over de besteding van zorggeld. Waar extra ambulances nodig zijn, worden die beschikbaar gesteld.
7. De wachtlijsten in de ouderenzorg, jeugdzorg en transgenderzorg zijn onacceptabel lang en werken we weg. We bezuinigen niet op de zorg, omdat hierdoor de rekening wordt verschoven naar patiënten en zorgbehoevenden. We maken de zorg wel betaalbaar, door de rekening eerlijker te verdelen.
8. Nieuwe technologische ontwikkelingen zijn ook in de zorg niet meer weg te denken. Deze dienen echter ter ondersteuning van het personeel of in aanvulling op de zorgverlening te zijn. E-health of andere technologische toepassingen mogen nooit een aanleiding zijn om de menselijke maat in de zorg te laten varen of om bezuinigingen te rechtvaardigen. E-health kan goed werken voor mensen die weten hoe er mee om te gaan, maar we moeten niet vergeten dat er altijd mensen zullen zijn die dat niet kunnen of willen. Onderlinge steun en menselijk contact blijven een voorwaarde voor goede zorg.
9. Fraudebestrijding en privacy staan op gespannen voet met elkaar. Frauderen met zorggeld is onacceptabel en moet hard worden aangepakt. Zorgverzekeraars moeten daarom de mogelijkheden die ze hebben beter benutten, fraudebestrijding door aantasting van het medisch beroepsgeheim door private zorgverzekeraars is echter ongewenst. Om het medisch beroepsgeheim te beschermen moeten in het uiterste geval niet private bedrijven zoals zorgverzekeraars inzage krijgen in de medische dossiers omwille van fraudebestrijding, maar onafhankelijke toezichthouders zoals de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) of het Openbaar Ministerie (OM).
10. We stoppen met de aanbestedingen, ook voor de gemeentelijke zorgtaken. Ziekenhuizen worden niet meer gefinancierd per verrichting, er komt een andere manier van financiering van zorg. We stoppen met het complexe betalingssysteem met dbc's (diagnose-behandelcombinatie). Dit werkt fraude en het maken van fouten in de hand. Het drijft bovendien de kosten vanwege het 'zo optimaal mogelijk' declareren op, terwijl dit maatschappelijk gezien ongewenst is.
11. Er moet een einde komen aan de indicatie- en controlegekte. Dat scheelt heel veel bureaucratie. De Nederlandse Zorgautoriteit en het Centrum Indicatiestelling Zorg kunnen worden afgeschaft. Of iemand zorg nodig heeft en hoeveel, moet vastgesteld worden door de mensen die er het meeste verstand van hebben en het dichtst bij de mensen staan. Zij kennen de situatie en kunnen bijvoorbeeld ook de belasting van mantelzorgers beoordelen. Een indicatie kan prima door de wijkverpleegkundigen, in samenwerking met de huisarts, gesteld worden. Mantelzorg mag niet afgedwongen worden in de indicatie.
12. Europa gaat niet over ons zorgstelsel. Wel werken we samen bij epidemie-uitbraken, het verbieden van consumentenreclame voor medische producten, het bevorderen van onderzoek naar geneesmiddelen die de commercie niet interessant vindt en het aanpassen van patenten zodat geneesmiddelen toegankelijker zijn voor ontwikkelingslanden. Samen met andere landen geneesmiddelen inkopen versterkt de onderhandelingspositie ten opzichte van de farmaceutische industrie. Europese samenwerking is ook nodig om te voorkomen dat slecht functionerende artsen in andere landen aan de slag kunnen.