Weeklog Kartika Liotard: Ik zag twee ijsberen…

2010 is het VN-jaar van de biodiversiteit, omdat de soortenrijkdom van onze natuur onder druk staat. Neem de ijsberenpopulatie. Er zijn er op de wereld nog zo’n 25.000 over, in 2050 zal hun aantal zijn geslonken met tweederde. Waarom? Niet omdat ze het te koud of te warm hebben, maar omdat er mensen zijn die jacht maken op hun pels, hun tanden en hun klauwen. De EU heeft hard geroepen om daar tegen te zijn: als Europarlementariër heb ik daar in februari nog uit volle overtuiging aan meegedaan, want deze vorm van jacht is zinloos, gruwelijk en is dier- en mensonwaardig.

In het snikhete Qatar is bijna geen flora en fauna. Wel heel veel woestijnzand. En er was deze week een internationale conferentie om de handel in bedreigde soorten beter in de klauwen te krijgen. In dit Arabische golfstaatje is de afgelopen dagen over het lot van de ijsbeer beslist. Internationaal valt er geen overeenstemming te bereiken over het stoppen van de jacht omdat Groenland (het enige land dat ooit uit de EU is gestapt) Canada, en Noorwegen (nooit lid geweest van de EU) de handel in ijsberen geen echte bedreiging vinden voor de soort. Ze hanteren daarbij wel een typisch EU-redenering, want economische vrijheden en belangen wegen zwaarder dan biodiversiteit. Ze gaan uit van de omgekeerde logica: een verbod zou de inheemse dierenhandel schade berokkenen…

Nog even, en het liedje waarmee veel kinderen zijn opgegroeid gaat over de wereldwijde ijsberenpopulatie: ik zie dan nog maar twéé overgebleven beren, die in gevangenschap broodjes smeren om het publiek te vermaken. Broodjes met blauwvintonijn als beleg. Want ook deze vissoort moest het de afgelopen week in Qatar afleggen tegen economische belangen...