Commissie Bakker heeft jammerlijk gefaald
De commissie Bakker, die door het kabinet is gevraagd voorstellen te doen om meer mensen aan het werk te krijgen, heeft gefaald in haar missie. Dat concludeert SP-Kamerlid Paul Ulenbelt. “Dit is geen banenplan maar een blauwdruk voor ontmanteling van werknemersrechten. De enige banen die er door deze voorstellen bijkomen, zijn de tweede baantjes die mensen straks moeten nemen om nog rond te komen.”
Harder, meer en langer doorwerken in de boodschap van de commissie Bakker. De AOW zou op 67 moeten ingaan, het recht op WW moet drastisch verkort worden en mensen moeten zelf gaan sparen voor perioden van werkloosheid. Gepensioneerden moeten meer van hun pensioen gaan afdragen en ontslagvergoedingen worden vrijwel afgeschaft. “Dit is geen banenplan, maar een pleidooi om de sociale verworvenheden verder af te breken,” stelt Ulenbelt. “De commissie heeft dus jammerlijk gefaald, want de opdracht was duidelijk: help mensen aan het werk.”
De CAO-lonen voor jongeren en de laagste lonen in de CAO worden in de plannen teruggebracht tot het wettelijke minimum. Ulenbelt: “Als deze voorstellen worden overgenomen, zetten we een forse stap richting een arbeidsmarkt naar Amerikaans model, waar veel mensen een tweede baantje hebben om nog rond te kunnen komen. Dat heeft niets met vooruitgang te maken.”
Het probleem is volgens de SP niet dat 65-plussers aan het werk moeten worden geholpen, maar dat te veel 55-plussers, jonggehandicapten en gedeeltelijk arbeidsongeschikten niet door werkgevers worden aangenomen. “Daar biedt Bakker geen enkele oplossing voor. Alle problemen worden op het bordje van de werknemer geschoven, de werkgever hoeft vrijwel nergens verantwoordelijkheid te nemen.”
Een positief punt is voor de SP dat de voorstellen van Donner om het ontslagrecht te verslechteren niet worden overgenomen. “Het lijkt ons voor iedereen het beste om de politieke discussie over het ontslagrecht nu af te sluiten,” concludeert Ulenbelt. “Donner kan eindelijk zijn kruistocht tegen het ontslagrecht staken.”
De SP onderschrijft de pleidooien om meer te investeren in beroepsonderwijs en om de kinderopvang te verbeteren.
De SP bestrijdt dat de vergrijzing sociale voorzieningen onbetaalbaar maakt. De scenario’s van doemdenkers gaan eenzijdig uit van stijgende uitgaven door vergrijzing, terwijl stijgende inkomsten worden genegeerd. De stijgende belastinginkomsten die 65-plussers genereren, dekken de groeiende AOW-uitgaven bijna geheel. De pensioenleeftijd verhogen om het arbeidsaanbod op peil te houden, is onzinnig. Het aantal 65- en 66-jarigen beschikbaar voor de arbeidsmarkt zal veel lager zijn dan het totaal aantal verwachte werklozen; het zou uitdraaien op een zinloze bezuiniging op de AOW. Er moet een actieplan komen waarmee de arbeidsdeelname van 45- tot 65-jarigen verhoogd kan worden. Vervroegd uittreden moet mogelijk blijven, zeker voor zware beroepen. De vermeende afname van solidariteit in de maatschappij is geen feit, maar een politieke keuze die door de SP bestreden wordt.