Sadet Karabulut als 'stemmenkanon' de Kamer in
Bij de bekendmaking van de uitslag van de Kamerverkiezingen viel een aantal SP’ers op door de voorkeurstemmen die ze hadden behaald. Zo kreeg lijstduwer Huub Oosterhuis bijna 10.000 stemmen en maar liefst 170.000 mensen hadden hun stem uitgebracht op de nummer 2 van de lijst, Agnes Kant. Maar de meest opvallende ‘score’ is misschien wel die van Sadet Karabulut, de nummer 14 op de lijst. Behalve lijsttrekker Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren kreeg geen enkele van de 70 nieuwe Kamerleden zoveel voorkeurstemmen als zij: 17.333.
Sadet zegt zelf dat ze Nederlandse is met een Turks-Koerdische achtergrond en ook nog eens Alevitisch. “Voor veel mensen is dit te ingewikkeld, die houden het op Turkse. Daar maak ik mij niet zo druk om. Ik ben geboren en getogen in Nederland en vooral socialist en wereldburger.”
Het activisme zat er al jong in. Sadet was onder meer actief in de Landelijke Studenten Vakbond, werkte als coördinator drugsbeleid voor stadsdeel Zuidoost en is bestuurslid geweest van DIDF, een Turkse zelforganisatie die opkomt voor gelijke sociale, economische en politieke rechten van Turkse migranten.
Ze kwam als nummer 14 op de lijst en aanvankelijk gaven de peilingen aan dat het spannend voor haar zou worden. Ze hoopte zelf dat de SP zeventien zetels zou halen – een verwachting die dus ruim overtroffen werd. Maar achteraf bleek haar plek op de lijst niet eens van belang: omdat zij maar liefst 17.333 voorkeurstemmen kreeg, verwierf zij op eigen kracht een voorkeurzetel. Dat betekent dat ze ook recht op een Kamerzetel had gekregen als de SP maar drie zetels had gehaald – van de SP-kandidaten kregen immers alleen Jan Marijnissen en Agnes Kant meer stemmen.
Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen? “Voordat ik echt vóór de SP actief werd, was ik al actief mét de SP. Bijvoorbeeld bij acties tegen de uitverkoop van het Openbaar Vervoer, voor het behoud van sociale voorzieningen en bij vredesdemonstraties waarbij zowel de SP als DIDF actief waren. Veel SP'ers kennen mij daardoor al. Ook heb ik aan mijn werk als bestuurder en activiste van DIDF veel goede contacten bij de Turkse en Koerdische verenigingen overgehouden, wij weten elkaar goed te vinden. Tijdens de campagne heb ik veel contact gezocht met deze groepen en hen verteld waar de SP voor staat en waarom ik graag ook hun volksvertegenwoordiger wilde worden. Dat ik mij wil inzetten voor de aanpak van armoede, vooral om de 430.000 kinderen te helpen die nu in armoede opgroeien. Maar ook voor goed en voor iedereen toegankelijk onderwijs. En ik heb er op gehamerd dat we nu eens echt werk maken van bestrijding van segregatie, de zwarte en witte scholen en wijken. Dat verhaal is blijkbaar erg goed aangeslagen.”
