Weeklog: Corbyn, weer een linkse partijleider erbij
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het Britse Labour schudde onder gezag van Tony Blair als een van eerste sociaaldemocratische partijen in Europa de ideologische veren van zich af en omhelsde het neoliberalisme. En nu kiest datzelfde Labour als eerste sociaaldemocratische partij in Europa weer een althans op het oog echt linkse leider, Jeremy Corbyn. Het wordt spannend: overleeft hij de lastercampagnes, wordt hij stukje bij beetje ingepakt of houdt hij de koers recht? Voor ons als eurofractie geldt bovendien: gaat de linkse, meer eurosceptische wind nu ook overwaaien naar de Labour-collega’s in Brussel? Ik ben er niet zeker van, maar er is in ieder geval weer een beetje hoop.
In het Europees Parlement merk je dagelijks dat de sociaaldemocratische fractie, de S&D, onderdeel is van het politiek establishment. Op cruciale momenten kiezen zij voor neoliberale oplossingen. Denk aan de steun voor het begrotingsfetisjisme. De meeste sociaaldemocraten ondersteunden van harte de 3%-norm voor begrotingstekorten en de 60%-norm voor staatsschulden. In de interne marktcommissie hoef ik nooit op steun van mijn sociaaldemocratische collega’s te rekenen, als ik de markt aan banden wil leggen en bijvoorbeeld publieke diensten wil beschermen. Zelfs tegen het beruchte handelsverdrag met de VS, TTIP, zeggen de sociaaldemocraten geen volmondig nee. Veel mooie woorden, weinig concrete daden, zo zou ik de S&D willen typeren.
De opkomst van modern links, met grote partijen ter linkerzijde van de sociaaldemocratie, geeft hoop. Denk aan Griekenland, Spanje en Ierland waar onze zusterpartijen enorm gegroeid zijn, ondanks alle tegenwerking van het establishment. Voeg daar nu bij de overwinning van Corbyn als nieuwe partijleider van Labour en je mag best van een ruk naar links in Europa spreken.
De strijd tegen het neoliberalisme dat Brussel gebruikt als belangrijk vehikel voor het veiligstellen van zijn belangen, zal grimmiger worden, naarmate links meer steun krijgt. Ik zie het als mijn taak in het EP duidelijke voorstellen in te dienen, zodat we kunnen zien waar de S&D staat. Ik zal Corbyn een kopietje sturen: ongedaan maken van privatiseringen, daadwerkelijke armoedebestrijding via eerlijke belastingen en via publieke investeringen, het zijn zaken waar Brussel niet heel erg van houdt. Maar Corbyn heeft met dit programma wel zijn verkiezingsstrijd binnen Labour gewonnen. Eens kijken of hij zijn collega’s in het EP aan dat programma kan houden. Zelfs als we er dan geen meerderheid voor hebben, wordt in ieder geval duidelijk welke partijen echt sociaal zijn en welke niet. Sociaaldemocratische collega’s op wie je kunt bouwen in de strijd tegen het neoliberalisme, en dat in zo’n instituut als het EP: voorlopig is het een droom, maar wie weet… Ik houd u op de hoogte.
