Weeklog: Graaien door Europarlementariërs kan blijven doorgaan
Er is deze dagen veel te doen over de afdracht van Nederland aan de Europese Unie. Eventjes een tegenvaller van meer dan €640 miljoen, dat is niet misselijk. Als je er nu van op aan kon dat dit geld goed terecht zou komen, is dat misschien nog uit te leggen. De verspilling via rondpompen van geld blijft echter doorgaan en deze week bleek in Straatsburg dat Europarlementariërs ook rustig kunnen blijven graaien. Alleen voor het afschaffen van het verhuiscircus bestond in het EP een meerderheid, maar als het om de parlementaire vergoedingen gaat, geven de meeste Europarlementariërs niet thuis.
Zoals ik al jaren doe, heb ik ook dit jaar weer veel voorstellen ingediend voor besparingen op de EU-begroting voor volgend jaar. Twee van die voorstellen betroffen de vergoedingen van Europarlementariërs. Allereerst stelde ik voor dat alle EP’ers moeten gaan verantwoorden wat ze doen met de €4.300 per maand die ze ontvangen als ‘algemene onkostenvergoeding’. Dat zou natuurlijk helemaal niet controversieel moeten zijn. Je kan toch ook niet tegen de belastinginspecteur zeggen dat je geen zin hebt om je belastingformulier in te vullen? Helaas steunde ook dit keer de meerderheid van de EP’ers dit voorstel niet. Enig lichtpuntje: het verschil tussen voor- en tegenstanders was nog nooit zo klein. Als we nog zo’n 20 collega’s weten te overtuigen, zijn we er en wordt het definitief onmogelijk om dit enorme maandelijkse bedrag zomaar in eigen zak te steken.
Mijn tweede voorstel kreeg veel minder steun. Het ging daarbij om een onderzoek naar twee andere soorten vergoedingen die alle Europarlementariërs ontvangen: de dagvergoeding (voor elke dat dat het EP bijeenkomt, mits je die dag in een of ander register je handtekening hebt geplaatst) en de afstandsvergoeding (die je krijgt als je buiten je land van herkomst bent). Beide vergoedingen zijn bedoeld om ‘dagelijkse’ uitgaven van te betalen. Bijvoorbeeld je buskaartje, of je hotel. Als je echter bedenkt dat de dagvergoeding al meer dan €300 bedraagt, dan hoef je toch niet ook een ‘afstandsvergoeding’ te ontvangen? Kennelijk zijn verreweg de meeste collega’s nog steeds bang dat deze ‘bijverdiensten’ komen te vervallen als er zo’n onderzoek komt en stemden ze dus tegen.
De meeste politieke partijen wringen zich vóór de Europese verkiezingen in alle bochten om de kiezers te interesseren voor de Europese instellingen. De EU is op dat moment ongelofelijk belangrijk en is er voor iedereen. Mensen laten zich echter geen rad voor ogen draaien: als ze zien dat Europarlementariërs, nadat ze zijn verkozen, vasthouden aan graaigedrag, weten ze heel goed dat de EU er vooral is voor zichzelf. De Nederlandse belastingbetaler mag afdragen aan Brussel; de Europarlementariërs blijven lekker op hun dukaten zitten. Dat is een schande.
