Weeklog : Straatsburg of zoals de intimi zeggen: Stressburg, het maakt niet uit; het blijft een circus.
Vorige week in Brussel hadden we nog de Dierenbescherming, Stichting Natuur en Milieu en een consumentenorganisatie op werkbezoek, maar deze week vergadert het Europees Parlement in Straatsburg. Terwijl Nederland onder een witte deken van verse sneeuw verdwijnt, zitten hier de europarlementariërs en hun medewerkers in de vissenkom van de gebouwen van het Europees Parlement. Met duizenden tegelijk op de vierkante meter, moet je echt van goede huize komen om niet in allerlei randzaken te verzanden. Toch is er een voordeel aan dit circus, je hebt hier makkelijker de mogelijkheid om met hooggeplaatste ambtenaren en beleidsmakers te praten; ze zitten immers allemáál gevangen hier.
Zo kreeg ik tot mijn grote verassing, maar niet tot mijn verbazing (jarenlang herrie maken in het Europees Parlement over de status van de gezondheidszorg wierp ook deze week weer vruchten af) het verzoek of ik misschien tijd had om een gesprek onder vier ogen te hebben met de nieuwe Commissaris voor gezondheidszorg en consumentenbescherming, John Dalli. U moet zich voorstellen, dat is iemand zoals Neelie Kroes, maar de beste man komt uit Malta. De 27 Commissarissen zijn degene die met voorstellen komen voor Europese wetgeving en voeren het dagelijks bestuur over de EU. Graag wilde hij mijn mening horen over volksgezondheid.
Natuurlijk ben ik op de uitnodiging ingegaan, omdat ik dan met hem uw en mijn mening over het volksgezondheids- en consumentenbeleid kon delen. Zoals u en ik weten, draait het in de EU vaak allemaal om de belangen van het grote geld. Naar mijn mening is gezondheidszorg een sector waar economische belangen geen rol mogen spelen; het gaat hier om de patiënt. Wat mij betreft moet gezondheidszorg dan ook een publieke aangelegenheid van de lidstaat blijven en niet vermarkt worden door de EU. De Commissaris deed alsof hij het volledig met mij eens was, maar u en ik weten dat de toekomst het zal uitwijzen en ik beloof u: Ik houd hem in de gaten!
Verder heb ik hem gevraagd waarom de Commissie nog steeds niet, ondanks jarenlange verzoeken en resoluties van het Europees Parlement, met wetgevingsvoorstellen is gekomen over het klonen van dieren. Deze praktijken leveren ontzettend veel dierenleed op en er is geen enkele garantie, nu en in de toekomst, dat het zal bijdragen aan een grotere voedselzekerheid. Ik ben nu al meer dan twee jaar bezig om tegen te houden dat u binnenkort het vlees van gekloonde dieren op uw bord vindt. Gelukkig heb ik al bereikt dat een meerderheid van het Europees Parlement het hier met mij eens is.
Niet in de laatste plaats heb ik de Commissaris goed kunnen praten over het feit dat te weinig financiële middelen en armoede leidt tot een slechte gezondheid. Een sociaal preventief beleid moet er dus in de eerste plaats op gericht zijn dat armoede wordt bestreden en dat mensen de mogelijkheid hebben om gezonde voeding en schoon drinkwater kunnen krijgen en dat er een gelijkwaardige toegang tot een kwalitatief hoge gezondheidszorg is voor iedereen. Zelfs in de rijke landen, binnen Europa en ook binnen Nederland, kan niet iedereen het zich veroorloven om goede voeding te kopen en als hij of zij ziek wordt, naar een dokter te gaan. Dat is toch schandalig. Een goede gezondheid begint bij goede sociale standaarden. Morgen reis ik van Straatsburg weer af naar de Achterhoek. Ik wens jullie allemaal fijne feestdagen en bovenal een gezond 2010.
Kartika Liotard