Melkert geeft girogluren op!

Heb ik dan helemaal geen recht op privacy? klinkt het vanaf begin '96 op de spreekuren van de SP-Hulpdienst en de SP-Alarmlijn. Veel gemeenten blijken de nieuwe bijstandswet aan te grijpen om inzage te eisen in giro- en bankafschriften, waarbij ze niet alleen over de inkomsten, maar ook over de uitgaven uitleg vragen. Jan Marijnissen verzoekt minister Melkert in te grijpen, maar die antwoordt dat hij controle op de uitgaven noodzakelijk vindt en de gemeentelijke bevoegdheden niet wil inperken. Dus begint de SP een actie: "Stop de girogluurders". Na een ludieke start bij Melkerts ministerie worden de gemeenten onder druk gezet, met protestkaarten, klachtenboeken en raadsvoorstellen. Sommige gaan overstag, andere halen bakzeil in rechtszaken of worden aangeklaagd bij de Registratiekamer. In april schrijft de SP alle 600 gemeenten aan met haar eisen. Divosa, de vereniging van sociale dienst-directeuren, vergadert over de brief en raadt de gemeenten aan om de richtlijn van de Registratiekamer te volgen. Een doorbraak, want Divosa adviseerde eerder juist de controle te verscherpen. Eind juni is de overwinning compleet. De Registratiekamer laat minister Melkert weten dat de nodeloze privacy-schending afgelopen moet zijn. Melkert geeft zich gewonnen. Hij vindt het ineens "van groot belang dat de privacy van bijstandsgerechtigden voldoende beschermd wordt" en belooft de Kamer hiertoe regels op te stellen.