Big Brother is Back
Mevrouw Van Gaal moet met haar twee kinderen rondkomen van 1690 gulden in de maand. De kinderen komen veel te kort. Ze ligt er 's nachts wakker van. Haar dochter zou naar een betere school moeten, maar hoe moet ze dat betalen? Ze besluit om bij "een mevrouw" een paar uur per week te gaan schoonmaken. Met het geld dat dit oplevert geeft ze haar dochter wat haarzelf altijd is onthouden: een goede opleiding. Omdat ze die paar extra tientjes niet opgeeft bij de ambtenarij, pleegt mevrouw Van Gaal volgens de nieuwe Bijstandswet fraude. Fraude of geen fraude: ik zou precies hetzelfde doen. We moeten eens een eind maken aan het gehuichel hierover. Eerst mensen jarenlang onder het bestaansminimum zetten en dan zeggen dat ze frauderen wanneer ze voor hun kinderen het beste willen. De echte fraudeurs zijn degenen die zich niet met tientjes, maar met miljoenen verrijken door speculatie op de beurs of door hun arbeiders te onthouden waar ze recht op hebben. Fraudeurs zijn ook diegenen die hun inkomstenbiljet niet correct invullen, of die er naast een uitkering een volledige baan op na houden. Mevrouw Van Gaal moet zich van alles laten welgevallen. Van de minister van Sociale Zaken moet ze toestaan dat de ambtenaar van de Sociale Dienst in haar giro-afschriften snuffelt; ze kan verlinkt worden door iemand die haar anoniem aangeeft; en het kan dat er wekenlang een camera op haar huis gericht wordt zodat de "sociale" recherche kan zien wat ze uitvreet. Als het aan minister Melkert ligt is ze vogelvrij en heeft zij geen recht op privacy. Mensen in de goot mag je van hem rustig nog een trap na geven. In mei volgend jaar mag u Melkert een trap geven.