Grenzen stellen aan de Europese markt

Door de absolute economische grenzeloosheid van de interne markt moeten rechten van werknemers, milieueisen, onze verzorgingsstaat en onze publieke  dienstverlening voortdurend wijken. Onder druk van Brussel is via privatiseringen, liberalisering en deregulering veel tot markt gemaakt, zoals het spoor, de post en de energiesector. Sinds de jaren negentig is de EU een grote liberaliseringsmachine geworden. Er wordt alles gedaan om ‘de markt’ groter te maken. De democratie staat buiten spel en het kapitaal is de baas. Lidstaten worden tegen elkaar uitgespeeld. Multinationals ontwijken de belasting en nationale regeringen concurreren met elkaar om een hoofdkantoor. Het gevolg: sociale dumping, een toenemende druk op de verzorgingsstaat en op de verworven rechten van werknemers.

Tien jaar na de financiële crisis blijkt Brussel bar weinig van de crisis geleerd te hebben. De gemeenschappelijke markt die ooit was bedoeld als middel om samen welvaart te creëren, is verworden tot een doel op zich. Onze vrijheid om te bepalen hoe we ons eigen land inrichten, wordt steeds verder ingeperkt. Daarom is het nodig om paal en perk te stellen aan de vrijheid van het grote bedrijfsleven en de banken en om ruim baan te maken voor de vrijheid van mensen en democratie.

We willen een EU van de menselijke maat in plaats van alsmaar meer schaalvergroting, met steeds grotere bedrijven en steeds minder regels voor die grote bedrijven. We stoppen met het afsluiten van allerlei vrijhandelsverdragen die vooral de macht van multinationals vergroten. We zeggen ‘nee’ tegen een neoliberale markt waarin de grote bedrijven vrij spel hebben en ‘ja’ tegen een gemeenschappelijke markt die de welvaart bevordert, de rechten van werknemers en consumenten beschermt, dierenrechten erkent, op het milieu let en ruimte schept voor banenscheppende groei in het midden- en kleinbedrijf.