Alternatieven voor de euro

Eenwording van landen in Europa kan niet door een gezamenlijke munt worden afgedwongen. Een munt is een middel, geen doel. De monetaire unie en onze deelname aan de eurozone mag er niet toe leiden dat we nationaal de eindverantwoordelijkheid over ons beleid verliezen. Het beleid moet daarom drastisch worden omgegooid. Doorgaan met het huidige beleid is een doodlopende weg en zal uiteindelijk leiden tot de ondergang van de euro. Om daar op voorbereid te zijn en te zorgen voor een zachte landing, is een noodplan nodig om de overgang gecontroleerd te laten verlopen en moet er worden gewerkt aan alternatieven voor de euro.

De invoering van de euro was ondoordacht en onverantwoord. Omdat de verschillen tussen de landen in Europa te groot zijn, heeft de SP zich hiertegen verzet, in het belang van de economie en het behoud van de soevereiniteit van de lidstaten. Ondanks de grote verschillen tussen de economieën en tegen de wil van de bevolking, werd de munt erdoorheen gedrukt. Landen verloren hierdoor de mogelijkheid om een eigen monetair beleid te voeren. Het invoeren van één munt om eenwording van Europa af te dwingen heeft juist als een splijtzwam gewerkt.

Zuid-Europese lidstaten zijn door de euro te duur geworden voor het buitenland en hebben hun export zien wegzakken. De lagere overheidsinkomsten hebben geleid tot hogere begrotingstekorten en overheden die zich steeds meer in de schulden hebben gestoken, aangemoedigd door een lage rente als gevolg van de euro.
Er komt een einde aan de achterkamertjespolitiek in de besluitvorming omtrent de euro. De machtige eurogroep, de groep van ministers van Financiën van de eurozone, neemt regelmatig ingrijpende besluiten over de euro en de eurolanden maar doet dit achter gesloten deuren en zonder enige mogelijkheid van democratische controle. Dat is onaanvaardbaar. Zolang de eurogroep nog bestaat, moet zijn besluitvorming transparant en controleerbaar worden. Voor de eurogroep gelden dezelfde eisen van transparantie als voor alle formele instellingen, zodat, ook als het gaat om het bestuur van de eurozone, nationale parlementen hun controlerende taak kunnen uitoefenen.