Europa verkeert in crisis, niet alleen economisch maar ook politiek. Steeds meer burgers keren zich af van de Europese Unie, ook in Nederland. Zij accepteren het niet dat veel politieke partijen wel zeggen dat ze geen macht willen overdragen aan Brussel, maar dat de afgelopen jaren toch hebben gedaan – en niet zo’n beetje ook. De SP is het met deze mensen eens. Met de invoering van het Europees economisch bestuur heeft de Europese Commissie het recht gekregen zich met allerlei zaken te bemoeien waar zij voor de crisis nog vanaf moest blijven: pensioenen, huisvesting, sociale zekerheid, onderwijs, ja zelfs zaken als de kilometerheffing zijn niet langer puur nationaal beleid. De meeste Nederlanders zien dit terecht als bedrog, net zoals we in 2005 bedrogen zijn tijdens het referendum over de Europese Grondwet.
De bankencrisis die Europa in de jaren na 2008 in haar greep hield, is geen natuurverschijnsel, maar het directe gevolg van het neoliberale beleid dat de Europese Unie sinds de jaren negentig kenmerkt. Doordat het bankentoezicht stelselmatig werd verzwakt, konden financiële instellingen onverantwoorde risico’s nemen – en dat ging natuurlijk een keer fout. Lidstaten werden gedwongen banken en andere financiële instellingen te hulp te schieten, waardoor de bankencrisis een schuldencrisis werd en steeds meer landen in de problemen raakten. De eurozone is nog net zo onevenwichtig als toen de euro werd ingevoerd, alle machtsoverdracht aan Brussel ten spijt. Het is maar zeer de vraag of de euro in zijn huidige vorm kan overleven.
Wij willen graag samenwerken in Europa, maar onze democratie en verzorgingsstaat niet offeren op het Brusselse offerblok. We moeten in Europa niet langer het overleven van de euro en de kortzichtige economische belangen van de grote bedrijven, banken en beleggers vooropstellen. We moeten prioriteit geven aan de democratische en sociale belangen van de burgers van alle Europese lidstaten. Dat is beter voor iedereen.