Weeklog: De week van de foute mannen
In één week zijn in het Brusselse drie foute mannen in het nieuws en het is nog maar de vraag of ze het veld ruimen of nog machtiger worden. De voorzitter van de Europese Commissie, Juncker, bleek nog intensiever bij belastingontwijking door multinationals betrokken te zijn geweest dan al eerder was gebleken. De Oostenrijkse Eurocommissaris, Oettinger, die eerder betrapt was op seksistische uitspraken en belangenverstrengeling, horen we morgen als beoogd nieuwe vicevoorzitter van de Commissie. En tot overmaat van ramp heeft de voorvechter van grote bedrijven, Verhofstadt, zich kandidaat gesteld om voorzitter van het Europees Parlement te worden. Met zulke ‘vrienden’ heeft de EU geen vijanden meer nodig.
Eerder lekten in het kader van ‘LuxLeaks’ al documenten uit waaruit bleek dat Juncker in zijn tijd in Luxemburg actief betrokken was bij de ontwikkeling van systemen om belastingontwijking voor multinationals mogelijk te maken. Waar Luxemburg op dat moment weinig andere inkomstenbronnen had, koos Juncker bewust voor de ontwikkeling van Luxemburg als belastingparadijs. Nu komt daarbij dat hij als premier van Luxemburg ook actief lobbyde in Brussel, toen daar plannen werden gemaakt voor gedragsregels om belastingontwijking te bemoeilijken. Dezelfde man probeert nu, als voorzitter van de Europese Commissie, belastingontwijking te bestrijden. Dat is volstrekt ongeloofwaardig en daarom heb ik de hernieuwde oproep om zijn aftreden graag gesteund. Het is overigens zeer de vraag of dat gaat gebeuren, want dan moeten ook de regeringsleiders in beweging komen en die hebben nog geen interesse getoond. Sommigen van hen hebben waarschijnlijk zelf teveel boter op het hoofd.
Over Oettinger heb ik al eerder geschreven. Samen met gelijkgezinde Europarlementariërs hebben we een brief gestuurd aan, jawel, Juncker om af te zien van zijn voornemen deze Eurocommisaris promotie te geven door zijn taken uit te breiden met personeels- en begrotingszaken. Een man die seksistische uitspraken doet, zie ik nog niet zo snel een diversiteitsbeleid voeren en een man die voor een reisje naar Hongarije graag gebruik maakt van een privéjet van een zakenvriendje, is niet echt geschikt als iemand die moet zorgen voor een integer begrotingsbeleid. Toch is er een gerede kans dat Oettinger zijn nieuwe portefeuille mag behouden. Tot nu toe hebben vooral onze fractie van Verenigd Links en de Groenen stelling genomen tegen de christendemocraat Oettinger. Het is spannend wat de andere fracties gaan doen, maar als Oettinger er doorheen komt, dan is het Europees Parlement geen knip voor zijn neus waard.
Als klap op de voorpijl kwam daar de kandidatuur van de Belgische liberaal Verhofstadt bij voor het voorzitterschap van het EP dat vrijkomt na het vertrek van Schulz. Verhofstadt die zich graag profileert als ‘Europeaan’ die heilig gelooft in de superstaat Europa, is in werkelijkheid iemand die tonnen bijklust als commissaris bij multinationals. Met hem als voorzitter weet je zeker dat het EP staat voor de neoliberale superstaat Europa. Omdat de sociaal- en christendemocraten dit keer geen deal hebben kunnen sluiten over het voorzitterschap, is het niet uitgesloten dat Verhofstadt straks als lachende derde uit de strijd komt.
Als je al deze foute mannen en hun kansen op een rij zet, kun je niet anders dan concluderen dat het systeem in Brussel door en door verrot is. Kennelijk is het niet belangrijk dat er integere en geloofwaardige mensen op sleutelposities terechtkomen, maar houdt het ‘old boys netwerk’ zichzelf gewoon in stand. Geen wonder dat je bij zoeksites op internet steeds meer hits krijgt op de zoekterm ‘valt de EU uit elkaar?’. Deze mannen zijn geen vrienden van Europa, ze zijn gewoon foute mannen die de EU bewust om zeep helpen.
