Verslag Partijraad 25 november 2017

Genomen besluiten

• De Partijraad stelt het verslag van de Partijraad van september 2017 vast.

• De Partijraad stelt de begroting 2018 vast.

• De Partijraad stemt in met de samenstelling van de kiescommissie voor de partijbestuursverkiezingen.

• De Partijraad stemt in om op de voorgestelde wijze de verkiezingen in te gaan.

Partijvoorzitter Ron Meyer opent de Partijraad

Meyer herdenkt Paul Peters die de week ervoor overleed. Hij geeft het woord aan Jules Iding.
Iding: ‘Gisteren hebben we in een overvol cultuurpodium afscheid genomen van strijdmakker Paul. Met als slot een daverend applaus.
We wisten dat het komen zou, toch is het moeilijk te bevatten. Wij zijn als SP Paul veel dank verschuldigd. Zijn boodschap aan ons: laat het niet bij woorden, maar zet het om daden.’

Raoul Hedebouw

Na een filmpje van PVDA België-politicus Raoul Hedebouw in het parlement aan de slag, spreekt Ron Meyer met hem.
Hedebouw: ‘Het is een een eer voor ons om uitgenodigd te zijn. Wij lezen wat jullie doen. Het geheim van Oss hebben wij bestudeerd. Wij zijn net als jullie fier op onze roots. Dat is belangrijk voor de nieuwe generatie militanten.’
‘Er is een grote vertrouwensproblematiek tussen bevolking en politiek. Mensen zijn de elite beu, die steeds meer verdient en afgezonderd staat. Waar gaat die woede naartoe? In gans Europa is veel woede, die gaat niet naar links. Hoe kunnen we die mensen, die woede, vervangen in positieve antikapitalistische woede? Wij zijn begonnen aan de fiscaliteit van bedrijven. Belastingpolitiek voor bedrijven was een rechts dossier. Hoe kunnen we de woede van mensen over belastingen richten op grote multinationals? Hoe gaan we de culturele hegemonie op belasting, vluchtelingen, veiligheid, een linkse hegemonie maken? Veel van die multinationals betalen heel weinig belasting, terwijl kleine bedrijven gewoon betalen. We hebben een dossier gebouwd. En zijn gekomen met de Fiscale top-50. Het gemiddelde in die top-50 was 1 tot 1,5%. In de publieke opinie bleef hangen: het is niet waar dat alle bedrijven veel belasting betalen.’
‘Wij hadden tot 2014 geen parlementsleden. Nu zijn we met ons tweeën – wel gemakkelijk vergaderen. Onze uitdaging: hoe kunnen we vanuit het parlement direct met de bevolking communiceren? We communiceren niet met de codes die ons door de elites worden voorgeschreven. Deftig, u zeggen. Er is druk om dat wel te doen. Ik heb hulp van de partij om te blijven weten: ik hoor hier niet, maar wel om moed te geven aan de massa. Als je dat niet doet, dan zijn de machtsverhoudingen aan het verdwijnen. Wij stijgen in de peilingen.’
‘Dat in de wijken gaan aanbellen van de SP, dat moeten wij ook doen. Maar we hebben ook bedrijfsafdelingen. Omdat we geloven dat de krachtsverhoudingen in die bedrijven spelen. Met stakingen organiseren kunnen we de rechtse regering pijn doen.
‘De Paradise Papers is voor ons een Europees dossier. We hebben gezien dat al die mensen in fiscale paradijs niet jan met de pet zijn. Het zijn zelfs politici. Guy Verhofstadt, die met Europa moet vechten tegen belastingparadijzen, zit zelf in het bestuur van een bedrijf dat in de Paradise Papers genoemd wordt. Die politici zijn niet machteloos: ze doen mee! Onze studiediensten zouden moeten samenwerken in de strijd tegen die belastingparadijzen.’
‘Het individualisme wordt erin gepompt. Ik ben bioloog. Spontaan is homo sapiens een heel sociaal wezen. De Supersamenwerker. Biologisch is de mens geen wolf, maar een mens. Het wordt erin gepompt. We moeten durven te komen met een links verhaal. Een inclusief verhaal. Wie zijn de 'zij'? Voor de mensen: de migranten, de Grieken. Wij zeggen: nee, het zijn de rijken.’
‘In de regering meedoen is voor ons moeilijk. In de krachtsverhoudingen kunnen we in de regering niks anders doen dan rechtse politiek opleggen. We kunnen niet buiten de lijntjes kleuren. De sociaaldemocraten gaan akkoord met alles uit Europa, met liberalisering van openbare diensten, van de energiesector. De groenen ook. Wij hebben het gevoel dat onze krachtsverhouding zwak staat. De organisatiegraad van het werkvolk is te laag. Je ziet dat in Griekenland: Syriza was het eldorado, radicaal links moest het tonen. Maar het is heel matig. De Grieken zien een Tsipras die besparingspolitiek oplegt.’
‘Dus moet je werken aan partijuitbouw. We willen het aantal actieve leden verhogen. We hebben te lang gevonden dat communicatie secundair was. We hadden affiches die een boek waren, met voetnoten. De manier waarop je het aanbrengt is belangrijk. Humor is ook verzet tegen de machtigen. Om ze uit te lachen. We communiceren met warmte en humor. De rechtse partijen bestrijden ons op twee manieren. Eén: meppen. Dat we eng zijn. Twee: kom erbij, wat een lieve mensen, we gaan ze normaal laten worden. Dat zijn de twee technieken om anti-systeempartijen onschadelijk te maken. Het establishment is in paniek. Maar die peilingen zijn ook maar peilingen. Het actieve verzet, vakbondsverzet, is niet zo groot nu. Stemmen is niet actief. Zo gaat het niet lukken. Er is geen link meer gemaakt tussen overwinningen en sociale strijd. Daarom zijn overwinningen in de buurten heel belangrijk. Dat moet je uitvergroten. De klasse moet weer zelfvertrouwen krijgen.

Er wordt een filmpje over de acties van het Nationaal ZorgFonds getoond

Stuur Tihange met pensioen

SP-Kamerlid Sandra Beckerman roept mensen op om in december aan te sluiten bij de acties bij ABP om hen duidelijk te maken dat pensioengeld investeren in gevaarlijke kerncentrales bij Tihange en Doel moet stoppen. In Noorwegen hebben acties ertoe geleid dat het staatspensioenfonds zijn geld terugtrekt uit de fossiele industrie. Beckerman: ‘Een beter klimaat begint bij jezelf? Bijvoorbeeld door korter te douchen? Dan heb je het over 1 procent misschien. Een beter klimaat begint als je het kapitaal aanvalt!’

Unox

Kamerleden Bart van Kent en Lilian Marijnissen hebben de acties bij Unox in Oss gesteund. Van Kent: ‘In dezelfde periode dat er 1400 miljoen naar aandeelhouders ging, ging eigenaar Unilever de Unox-fabriek verkopen. Dat zou gaan leiden tot verslechterde arbeidsvoorwaarden.’ Marijnissen: ‘Maar daar is een stokje voor gestoken. Een mooi voorbeeld van het werkvolk dat opstaat tegen het kapitaal en ook nog wint.’ Bart en Lilian spreken met stakers Alex en Roy: ‘We hebben gezien wat er kan met samen staan we sterk. Er is maar een partij, de SP, die achter ons stond, van het begin tot het eind.’

Er wordt een filmpje over de Tweede Kamerfractie in de media getoond

Algemeen Secretaris Hans van Heijningen legt drie zaken voor aan de partijraad.

• Afdelingsverslagen: ‘De afgelopen jaren heb ik een heilige oorlog gevoerd rond afdelingsverslagen. De score in september: ik heb er bijna 100 binnengekregen. Laten we die stijgende lijn erin houden.’

• Afgevaardigden: ‘Een dringend verzoek aan de afdelingsvoorzitters om de afgevaardigden voor de regioconferentie nog dit weekend door te geven.’

• Verslag vorige partijraad. Na een wijziging, namelijk dat Fenna Feenstra nog moet worden toegevoegd bij de mensen die in de congrescommissie zitten, wordt het verslag van de Partijraad van september 2017 door de Partijraad vastgesteld.

Begroting 2018

Penningmeester Thijs Coppus behandelt de begroting voor 2018. Belangrijke punten:

• 2018 wordt een bijzonder jaar. Gemeenteraadsverkiezingen en een congres dat besluiten gaat nemen. We gaan uit van de cijfers die we kennen. Er kunnen wijzigingen komen.

• Komend voorjaar gaan we de bijdrageregeling evalueren. Wel al aanpassingen gedaan. Nieuw opgerichte afdelingen geven we een betere financiële basis. Het startbedrag gaat van 250 naar 500 euro, en de moederafdeling krijgt een bedrag van 750 euro (was 500).

• Voor reiskosten van en naar de Partijraad geldt vanaf nu: meer dan 100 kilometer (op basis van enkele reis): tegemoetkoming voor het deel boven die 100 kilometer.

• Oproep: maak van de mogelijkheden gebruik om deelkosten scholing, apparatuur bij landelijk te leggen. Die regels staan op SPnet.

• 48 procent van onze begroting brengen we bij elkaar door de solidariteitsregeling. Wij mogen er trots op zijn dat wij niet afhankelijk zijn van bedrijven en zelf onze broek ophouden. Plasterks aanval op de solidariteitsregeling is een politieke. We kunnen jullie fracties helpen als het ook bij jullie speelt. Klop bij ons aan, bel ons.

• Er wordt meer geïnvesteerd in personeel in de Tweede Kamerfractie.

De Partijraad stelt de begroting 2018 vast.

Congresvoorbereiding

Hans van Heijningen: ‘Wij lezen de verslagen die we van de bijeenkomsten in de afdelingen ontvangen van jullie. Wie nog niet gestuurd heeft: doe het nog voor dinsdag. Volgende week spreken we over de hoofdpunten op de regioconferentie. Dan komt er een nota van wijzigingen op basis van de inbreng. Tussen 3 en 10 januari houden afdelingen een ledenbijeenkomst en stemmen de aanwezige leden voor het nieuwe partijbestuur. We hebben de plicht om ervoor te zorgen dat er niet één SP’er is die kan zeggen: ik kon mijn stem niet uitbrengen. Waar het ingewikkeld is, gaan we dat met jullie, de afdelingsvoorzitters, oplossen.

Er komt een kiescommissie voor de partijbestuursverkiezingen, die de uitslagenrapporten tussen 10 en 20 januari bijeenbrengt en de resultaten presenteert op het congres. Wij stellen voor: voorzitter Bob Ruers, Anneke Wezel, Bastiaan van Apeldoorn, Eric Smaling en Tim van Houten.

De Partijraad stemt in met de samenstelling van de kiescommissie voor de partijbestuursverkiezingen.

Herindelingsverkiezingen

Ron Meyer spreekt met Fenna (Sudwest Fryslan), Sonja (Midden-Groningen) en Seppe (Zevenaar) waar net herindelingsverkiezingen zijn geweest. De uitslagen zijn gezien de altijd lage opkomst redelijk. In buurten waar we jarenlang actief zijn geweest, scoren we het beste. Fenna: ‘Sudwest Fryslan heeft flink verloren. We hebben dingen laten liggen. Jullie kunnen dat nog oppakken. We hebben verzuimd de mensen aan ons te binden. We hebben na de ZorgFonds-avonden verzuimd na te bellen; we hebben verzuimd huurders waar we actie mee voerden nog eens te vragen: wilt u met ons meestrijden? We hadden een goede campagne, maar we hebben het daarvóór laten liggen. Leer die les nu en niet pas na de gemeenteraadsverkiezingen.’

Gemeenteraadsverkiezingen

Ron Meyer: ‘Deze gemeenteraadsverkiezingen wil de SP de boodschap hebben: de hele samenleving wordt er beter van als we samen optrekken. Steeds meer mensen hebben kritiek op bezuinigingen op publieke voorzieningen, marktwerking, het eigen risico. We merken dat onze woede over het cadeautje aan multinationals gedeeld wordt. We moeten een machine en een team zijn. We voeren 135 acties tegelijk op dit moment: we zijn in staat die machine te zijn. We hebben de meeste en meest onverzettelijke actievelingen, flyeraars, hulpdiensten, wethouders, telefoonteams, geworteld in de wijken, op de werkvloer, maar ook herkenbaar als een team. Eén partij. Jullie mogen rekenen op een hele strakke organisatie. Maandag krijgen jullie mail: voor 15 december moet je leveren wat wij nodig hebben voor materialen; flyers, verkiezingskrantjes. Ook verschijnt maandag de lijst met belangrijke data op SPnet.’
Meyer toont de posters. ‘We kiezen weer voor de combinatie van dichtbij eigen huisstijl blijven én vernieuwing, om meer jong mensen te binden. We staan open voor ideeën voor merchandise.

De Partijraad stemt in om op deze wijze de verkiezingen in te gaan.

Rosita van Gijlswijk: ‘Bij de gemeenteraadsverkiezingen is het van groot belang dat de administratieve handelingen met zorgvuldigheid gedaan worden. De kieswet is onverbiddelijk. Vanuit landelijk doen we er van alles om jullie te begeleiden. Half mei hebben we jullie een boekje toegestuurd. Dat is de algemene leidraad. In dat boekje staat: voor 15 oktober doorgeven wie de kieswetverantwoordelijke is. Dat hebben nu 10 afdelingen gedaan. Toen kwam er een nieuwe deadline:10 november. Maar van 53 afdelingen heb ik deze informatie nog steeds niet! Ik snap niet wat er moeilijk aan is. Een afdelingen die mans genoeg is om mee te doen, moet dit dus kunnen. Stuur dus een mailtje naar rosita@sp.nl aankomende woensdag. Je doet dat voor jezelf.

Er wordt een filmpje over lokale acties getoond

Buurtencampagne

Lieke Smits: ‘We zijn in 135 buurten actie aan het voeren. Dat maakt mij trots. Van schimmels tot speeltuinen, van schoothondjes tot socialisme. Klein is ook belangrijk: mensen weten zo dat ze iets kunnen veranderen. Kunnen we afspreken dat op de volgende partijraad iedere afdeling een lopend traject heeft? We moeten steeds ons grote verhaal verbinden aan deze acties. Dus acties aan elkaar verbinden.’
‘Daarom volgende week zondag: Theater voor elkaar. Er zijn nog maar 20 kaarten over. (van de 1400). Zorg dat die laatste paar ook besteld worden. Ze kosten niks. Gasten zijn onder andere Roxane van Iperen, Jim van Os, Kim Putter en Sinan Can. De allerbeste gast van deze dag is Emile. En een optreden van het pauperparadijs om te laten zien wat de gevolgen zijn van de kampen in de veenkoloniën. Tot volgende week!’

Speech Emile Roemer

‘Ik geef vandaag niet de afsluitende speech. Ik laat dat met liefde en plezier aan Hans over. Maar ik houd niet mijn mond. Ik sta hier, trots op onze partij. Het verhaal van Jules over gisteren, de nieuwe generatie. Wat is het toch mooi om partijleider te zijn van zo een mooie partij. De revolutie is niet eenvoudig. Ik snap dat het veel is, maar ik ben blij dat jullie steeds weer die strijd aangaan met iedereen. Ik wil jullie daarvoor bedanken.’
‘We hebben een nieuw kabinet. Het is ze weer gelukt. Hans de Boer liep de polonaise. De commissarissen van Shell met Zalm voorop; ze waren dronken van geluk. De aandeelhouder wint. Dat mogen we niet accepteren. Het kabinet gaat 1400 miljoen jaarlijks aan aandeelhouders en beleggers in het buitenland geven, waarbij het grootste deel bij belastingdiensten in het buitenland terechtkomt. Ik vroeg: noem eens een econoom die dat kan onderbouwen. Buma zei: ja, bij Shell en Unilever. Terwijl we een heel veld vol met leraren hebben gezien, en die krijgen geen poot aan de grond. 100.000en mensen zijn voor het Nationaal ZorgFonds. Geen schijn van kans bij Rutte. Maar vier mensen uit het VNO-gebouw krijgen met één telefoontje een cadeautje van 1400 miljoen per jaar. Niet als het aan ons ligt. Niet als het aan mij ligt. Wij kiezen voor mensen, niet voor multinationals.’
‘Ik ben onder de indruk van het verhaal van Raoul. Bijzondere uit jouw verhaal is dat jullie de tegenmacht zijn tegen het kapitaal. Dat is niet gemakkelijk. In 2012 stonden wij skyhigh in de peilingen. Toen werden ze echt bang. Met alle macht en alle voorpagina's van de Telegraaf probeerden ze te voorkomen dat een linkse partij als de SP de grootste wordt. En toch gaan wij dat voor elkaar krijgen. Wij gaan die macht tegen het kapitaal voor elkaar krijgen.’
‘Mark Rutte had het over de normale Nederlander. Maar hij heeft het niet over de mensen die op zoek zijn naar zekerheid. Die een baan willen, goede gezondheidszorg. Ik ben trots op mijn collega’s van de SP-fractie als ze steeds weer met groepen naar Den Haag komen: gas in Groningen, stakers bij Unox: de SP is de enige die ons van begin tot eind gesteund heeft, dat hoor je. Dat is een aanmoediging voor ons om door te gaan. Voor het binden van de mensen lokaal. Van deur tot deur, van wijk tot wijk. Zó veroveren wij heel Nederland. Als je aanbelt, of mensen nu fan van je zijn of niet; je hoort ‘wat goed dat jullie dat doen’. Er komen drukke maanden voor jullie. De beloning komt in de periode daarna.’
‘Tot slot. De strijd aangaan is mooi. Ik ben er trots op dat zo veel mensen dat blijven doen. Het is een kwestie van de lange adem, moed en optimisme. Opofferingsgezindheid. Een voorbeeld daarvan is vandaag formeel voor het laatst in functie op een partijraad. Algemeen Secretaris Hans van Heijningen. Hans is begonnen in de Kamer bij Buitenlandse Zaken. Altijd bereid om welk comité dan ook op te richten, altijd vooraan in de rij om wat te doen.’

De aankondiging van Emile wordt onderbroken doordat een jonge vrouw die enthousiast naar binnen zwaait, kort wordt uitgenodigd binnen te komen. Op het podium vertelt ze dat ze een presentatie moet geven over de SP. Ze deed gisteren de stemwijzer en daar kwam deze partij uit.

Emile, nadat zij het podium verlaat: ‘Die presentatie gaat wel goed komen denk ik.’ Dan geeft hij het woord aan Hans van Heijningen.

Afscheidsspeech van Hans van Heijningen

‘Begin jaren 90 kwam ik uit Nicaragua terug. Ik heb daar gevaccineerd, met een paard de bergen in, Engelse les gegeven, kleine projecten gedaan, onderzoek gedaan, politiek scholingswerk gedaan, zelfverdediging voor de dorpen georganiseerd, adviseur geworden, aan internationale solidariteit gewerkt. Met een koffer vol ervaring kwam ik terug in Nederland. Hier werd juist heel veel afgebroken tegen die tijd: ieder-voor-zich. Idealisme is iets voor de vorige generatie. Toen kwam ik actief in Amsterdam, inburgerend, Jan Marijnissen en Harry van Bommel tegen. En vond een nieuw thuis. Dit was de rode draad waar ik naar op zoek ben geweest.’
‘Zo kwam ik op de lijst voor de Kamerverkiezingen in 2003. Ik stond op plek 13. Het werden er 9. Ik ging werken met Guido van Leemput en Harry van Bommel. Dat was buitengewoon inspirerend: de anti-oorlogsbeweging, de campagne tegen de EU-grondwet. Toen kwam de vraag: stel je je kandidaat voor de functie partijsecretaris? Toen ik twaalf jaar geleden aanbelde op de Vijverhofstraat in Rotterdam, dacht ik: waar begin ik aan? Ga ik dit waarmaken? De twaalf jaar zijn omgevlogen. Er is altijd meer te doen dan er in een dag past. 25 zetels in 2006. De bezoeken met Emile aan Griekenland, Latijns Amerika, de VS, de doorbraak op meebesturen in Amsterdam, het Nationaal ZorgFonds, de grootste mobilisatie van de afgelopen 10 jaar. He nieuwe elan, het activisme. Ik ben dan ook blij met wat er de afgelopen twee jaar in gang is gezet.’
‘Twee jaar geleden is begonnen met de generatiewissel. Een meer open sfeer op de Partijraad, het stemmen voor het Partijbestuur vanuit de afdelingen. Ik zie dat de mensen met wie ik in het Dagelijks Bestuur heb gewerkt, capaciteiten en toewijding hebben. Ik hoop volgend jaar maart 65 te worden – 65 blijft 65. Ik ga parttime werken, van 80 naar 40 uur in de week. Ik heb nog plannen voor drie levens. Reizen, schrijven, reizen. Mijn ledengroep in Amsterdam, daar ga ik het binnen een jaar tot voorbeeld opstuwen. Ik ga nog niet met pensioen.’
‘Een korte reflectie op mijn werk. Ik heb me ingespannen om binnen de partijorganisatie te werken aan onze eerste verantwoordelijkheid: dat de kern van onze partij, de actieve mensen, bediend wordt. Dat ook wij een deel van onze vrije tijd steken in het ondersteunen van partijgenoten. Dat vergt permanent onderhoud, het goede voorbeeld geven. We kunnen dat waarmaken met de mensen die we nu hebben. Samen met al die actieve mensen zijn we aan het werk om de boel in Nederland om te keren. We gaan deze maatschappij op de kop zetten. Dan de cultuur in onze partij: ik ga er geen boek over schrijven, maar wel wat zeggen. Als we de pretentie hebben het verschil te maken in Nederland, dan begint het met helder zijn naar elkaar. Dat is niet altijd feest. Maar dit is een club, waar we ons niet voor onze partijcultuur hoeven te schamen. In tegenstelling tot het Nederlandse voetbal staat onze partij internationaal gezien in de voorhoede. Er zijn nogal wat partijen waar het onderlinge gedoe driekwart van de tijd inneemt. Niet bij ons, daar ben ik trots op.’
‘Een woord van dank. Mathijs Spaas en Frank Johan Hoogendam, de teamleiders in De Moed, de afdelingsvoorzitters: grote dankbaarheid voor hoe we dat de afgelopen jaren hebben gedaan. Mensen die boeken schrijven of films maken, hebben altijd een dankwoord voor partners en kinderen. Ik ook. Want er waren toch soms periodes waar je kon spreken van een gemankeerde weekendrelatie. Mijn dochter zei: jij hoeft het vlees niet te snijden op zondag want ik ben vegetariër. Mijn vrouw, op de vraag of ze ook wat voor de SP deed: ik lever jou aan de partij, dat is genoeg. Ik heb nog een zoon: die is de meeste politieke. Als Ronald van Raak zijn best doet, wordt hij ook lid.’
‘We leven in een gevaarlijke wereld. Veel seinen staan op rood. Het is belangrijk vast te houden aan onze anti-oorlogsstrategie en het verzet tegen het verlengen van de missies in Mali, Irak, Afghanistan, waarmee we geld over de balk gooien en die miljoenen levens kost. Wat ons bedreigt is het beleid van onze heersende klasse. Stoppen dus met oorlogspolitiek. Solidariteit wordt tegenwoordig gezien als liefdadigheid voor mensen zonder armen en benen. En dus niet als principe dat we beter af zijn als we lasten en lusten beter verdelen. Het is toch niet voor te stellen dat 10 procent tweederde van de rijkdom heeft. De lelijkheid waarmee groepen tegen elkaar worden uitgespeeld, het gezeik met iedere groep tegen de andere groep. Het perspectief dat wij als volk van alles met elkaar delen: dat is onze kernboodschap. Daar zijn we nu mee bezig en daar gaan we nog meer van maken.’
‘Ik had geregeld dat ik een bos bloemen zou krijgen. Maar Jose is hier vandaag ook; zij komt al 22 jaar vanuit Uden en is hier vandaag voor de laatste keer. Zij krijgt de bloemen.’
‘Het langs de deur gaan, het actievoeren, dat was voor mij niet een dingetje wat ook nog moest. Over het buurten wil ik zeggen tegen iedereen die dat nog niet genoeg gedaan heeft: bijna overal is dat ontzettend leuk. Een van de mooie dingen in mijn leven is dar ik Karel Glastra van Loon heb leren kennen. Zijn woorden inspireren ons: Blijf niet mokkend aan de kant staan, stel een daad en toon je moed; laat je woede hand in hand gaan met het goede dat je doet.’
‘Ik dank jullie voor het vertrouwen dat ik twaalf jaar jullie partijsecretaris heb mogen zijn en ik kijk er met veel trots op terug. Ik dank jullie allemaal.’

Ron Meyer sluit af: ‘Bedankt voor al je jaren inzet!’