Kabinet sluit ogen voor ongelijkheid
De ongelijkheid in Nederland blijft groeien. Maar het kabinet sluit zijn ogen en laat zich niet verleiden tot actie. Een gemiste kans volgens SP-Kamerlid Arnold Merkies.
Terwijl de kloof tussen rijk en arm in Nederland zienderogen groeit en bijna anderhalf miljoen mensen onder de armoedegrens leven, ontkent het kabinet dat Nederland een probleem zou hebben. De inkomensongelijkheid zou in Nederland erg meevallen, en de vermogensongelijkheid zou stabiel zijn. Merkwaardig, constateert Merkies: ‘De laagste inkomens hebben hun reëel inkomen sinds 1977 met maar liefst 30% zien dalen, de kloof tussen topverdieners en minima is de afgelopen 20 jaar gegroeid, en terwijl het aandeel van miljonairs almaar stijgt, groeien maar liefst 400.000 kinderen op in armoede. Het kabinet lijkt echter volstrekt niet doordrongen van de ernst van deze feiten en onderneemt geen enkele stap om de groeiende ongelijkheid tegen te gaan.’
Lang voordat stereconoom Thomas Piketty naar de Tweede Kamer kwam, vroeg Merkies daarom een debat over inkomens- en vermogensongelijkheid. Met name de vermogensongelijkheid is in Nederland ongekend hoog (na Polen de hoogste in Europa). Maar tegelijkertijd is er eigenlijk nog heel weinig bekend over vermogensverschillen in Nederland. Merkies: ‘Het kabinet geeft toe dat veel cijfers niet voorhanden of onbetrouwbaar zijn, heeft geen zicht op de vermogensverdeling in Nederland in internationaal perspectief en kan geen inschatting maken van het vermogen dat wordt weggehouden bij de Belastingdienst. Maar in plaats van zich achter de oren te krabben over dit reusachtige gebrek aan kennis, gaat het kabinet doodleuk over tot de orde van de dag en sluit het de ogen voor de groeiende tweedeling in de samenleving.’
Merkies doet daarom woensdag tijdens het debat een aantal voorstellen om de ongelijkheid en de gevolgen daarvan beter in kaart te brengen: ‘Door een vermogensregister in te stellen kunnen we vaststellen hoe het écht zit met de vermogensongelijkheid in Nederland – want waarschijnlijk is die nog hoger dan we nu denken. Ook moet het kabinet onderzoek doen naar de economische en sociale gevolgen van ongelijkheid, want daar weten we nog heel weinig vanaf. Tot slot moet er worden gewerkt aan een eerlijker belastingstelsel, waarbij we de lasten verschuiven van arbeid naar kapitaal en waarbij kapitaal eerlijker wordt belast. Door het invoeren van een miljonairstaks, komt er geld vrij om de lasten voor gewone spaarders te verlichten. Want er is genoeg voor iedereen.’
