Zonder strijd geen goede thuiszorg

Bij haar afscheid als Kamerlid voor de SP boekte Agnes Kant een mooie overwinning. Ze kreeg brede steun voor haar initiatiefwetten om de thuiszorg beter te maken. Er zou een basistarief komen voor de huishoudelijk zorg: zo zorgde Agnes ervoor dat thuiszorgmedewerkers fatsoenlijk betaald zouden worden voor het belangrijke werk dat ze doen.

De wetten van Agnes werden later door Renske Leijten door de Eerste Kamer geloodst. Ook daar werd het plan voor thuiszorg zonder marktwerking breed gesteund. Zorg, aandacht en goed werk zouden het uitgangspunt worden en niet de winst voor bedrijven en de bezuinigingsdrift van gemeenten.

Maar toen ging staatssecretaris Van Rijn (PvdA) aan de slag. Hij schoof de aangenomen wetten van Agnes en Renske opzij en voerde een nieuwe Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning) in. Het basistarief – hét middel om concurrentie op prijs tegen te gaan – werd bruut van tafel geveegd.

De gevolgen zien we nu. Gemeenten snijden hard in de zorg voor mensen en willen huishoudelijke zorg zo goedkoop mogelijk inkopen. Bij de grote thuiszorgorganisatie TSN dreigt daardoor massaontslag voor 12.000 ervaren thuiszorgwerkers. Ook bij andere organisaties verliezen mensen hun baan of hun zorg.

Het maakt mij woedend. Van Rijn heeft doelbewust het basistarief uit de wet geschrapt. Het massaontslag en het verlies van ondersteuning en zorg is een direct gevolg van zijn eigen rechtse bezuinigingsdrift. Wat was het personeel in de thuiszorg, en de mensen die van zorg afhankelijk zijn veel leed bespaard als Van Rijn wat meer had geluisterd naar Agnes en wat minder naar zijn vriendjes bij de VVD.

We hebben eerder samen gestreden voor goede zorg en nu doen we dat opnieuw. Mét de medewerkers in de thuiszorg, mét de mensen die zorg nodig hebben en mét iedereen die solidair met deze mensen is. We hebben de ideeën en we hebben de voorstellen om de thuiszorg te redden.  Het kan namelijk wél. We redden de thuiszorg als we daar samen voor blijven strijden.

Emile Roemer