De kapper en de buurt
Ik kwam laatst bij de kapper in Delft. Niet om geknipt te worden, maar op werkbezoek. Hij had al 35 jaar een kapperszaak in deze buurt. In het uurtje dat ik er was, kwamen er wel vijftien mensen binnengelopen. De één om geknipt te worden, de ander om postzegels of een buskaart te kopen en de volgende om gewoon even een praatje te maken met een kopje koffie erbij. Het was overduidelijk dat de kapsalon die deze man met zijn vrouw draaiende hield een belangrijke sociale functie in de buurt vervulde. Een kleine goede buurtvoorziening waarvan er steeds minder te vinden zijn.
De kapper vertelde tot mijn grote verbazing dat hij binnenkort moest stoppen met het verkopen van strippenkaarten. Omdat er in de kapsalon net iets minder dan 10.000 euro aan buskaarten wordt omgezet, is het contract eenzijdig opgezegd. Vanaf 1 januari mag hij geen buskaarten meer verkopen. “Beetje bij beetje maken ze mijn zaakje kapot. Door die verkoop komen klanten juist mijn winkeltje binnen. Bovendien wonen in deze buurt vooral oudere mensen die nu dichtbij hun strippenkaart kunnen halen en zo met de bus naar de stad kunnen. Dadelijk moeten die mensen bijna een half uur lopen om een buskaart te kopen.”
Maar dit was duidelijk niet zijn grootste ergernis. Waar ik echt van schrok was het feit dat zijn kleine kapsalon de afgelopen vijf jaar al 32 keer was overvallen… Ja, u leest het goed. En de manier waarop de politie en de politiek daarop reageerden, verdient geen schoonheidsprijs. De burgemeester had pas na lang aandringen een keertje tijd om te praten en een agent vroeg tijdens de aangifte zelfs of ze de overval niet in scène hadden gezet. De aanname dat het kappersechtpaar voor een paar gestolen buskaarten hun eigen winkel in puin zouden slaan, duidt niet echt op een groot inlevingsvermogen van de betreffende agent. Inmiddels hebben ze tralies voor de ramen en een camera bij de deur.
Maar hun verhaal ging nog verder. In de buurt waarin de kapper is gevestigd, wonen als gezegd relatief veel oudere mensen. Deze mensen moeten in de toekomst niet alleen een heel stuk omlopen om aan een buskaart te komen, maar ook het reizen met de bus is moeilijker geworden. De bussen rijden in plaats van vier keer per uur namelijk nog maar twee keer per uur. Bovendien zijn er haltes geschrapt en bepaalde routes aangepast, juist op de plek waar al die seniorenflats staan. Wat blijkt; de buslijnen naar IKEA zijn wel uitgebreid, dat is nu zelfs béter bereikbaar dan het ziekenhuis. Uiteindelijk is dus de hele buurt geknipt en geschoren.
